Verbum

памылі́цца

1. sich írren (у кім-н., чым-н. in D);

ты памыля́ешся du irrst dich;

я магу́ памылі́цца ich kann mich írren;

я памылі́ўся ў ну́мары кватэ́ры ich hábe mich in der Wóhnungsnummer ge¦írrt;

2. (прыняць аднаго чалавека за другога) sich in der Persón írren; sich täuschen (у кім-н., чым-н. in D; у дачыненні да каго-н., чаго-н. über A);

няўжо́ я памылі́ўся ў табе́? hábe ich mich wírklich in dir getäuscht?; éinen Féhler máchen, sich verséhen* [vertún* – разм.] (пры чым-н. bei D);

я памылі́ўся пры падлі́ку ich habe mich verzählt [verréchnet];

я памылі́ўся ў гэтым пу́нкце in diesem Punkt hábe ich mich geírrt;

памылі́цца ў вазе́ sich mit dem Gewícht vertún*

абмо́віцца (памыліцца) sich verspréchen*

пракіда́ць (памыліцца пра кіданні) danébenwerfen* vt

аступі́цца

1. stólpern vi (s), stráucheln vi (s);

2. (памыліцца) sich írren, sich täuschen

агавары́цца

1. (зрабіць агаворку) éinen Vórbehalt máchen, sich (D) vórbehalten*; sich áusbedingen* vt;

2. (памыліцца) sich verspréchen*

наблы́таць

1. verwírren vt; Verwírrung ánrichten;

2. (памыліцца) sich írren;

я наблы́таў у разлі́ках ich hábe mich verréchnet

схі́біць разм.

1. перан. (памыліцца) éinen Féhler máchen, éinen Féhlgriff tun*; éinen Bock schíeßen*;

2. (прамахнуцца) danében schíeßen*, das Ziel verféhlen, nicht tréffen*