Verbum

throw oneself at

накіда́цца, набіва́цца, напро́швацца

be down on

злава́ць, накіда́цца на каго́

swoop

[swu:p]

1.

v.i.

1) накіда́цца, налята́ць, рапто́ўна напада́ць (зьве́рху)

2) хапа́ць

2.

n.

імкне́ньне ўні́з

wade into

informal

накіда́цца, во́стра атакава́ць

to wade into a job — заўзя́та бра́цца за рабо́ту

descend

[dɪˈsend]

v.i.

1) зыхо́дзіць, спушча́цца, спуска́цца

He descended in a parachute — Ён спусьці́ўся на парашу́це

2) напада́ць, наско́кваць, накіда́цца

3) перадава́цца ў спа́дчыне

4) пахо́дзіць

5) зьніжа́цца, апуска́цца (да ні́зкага ўчы́нку)

assault

[əˈsɔlt]

1.

n.

1) напа́д -у m.; ата́ка f., штурм -у m.; пры́ступ -у m.

to take by assault — узя́ць шту́рмам

2) Law сло́ўная абра́за, пагро́за фізы́чнага гва́лту

assault and battery — напа́д са зьбіцьцём

3) згвалтава́ньне n.

4) Milit. вы́садка дэса́нту з бо́ем

2.

adj.

штурмавы́

assault troops — штурмавы́я аддзе́лы

3.

v.t.

1) атакава́ць, штурмава́ць

2) напада́ць, накіда́цца

3) гва́лціць

attack

[əˈtæk]

1.

v.t.

1) напада́ць, атакава́ць

to attack an enemy — напа́сьці на во́рага

2) энэргі́чна бра́цца за што

to attack a task — шчы́ра ўзя́цца за спра́ву; нава́львацца (на е́жу), накіда́цца

3) апано́ўваць, напада́ць

Locusts attacked the crops — На пасе́вы напа́ла саранча́

4) напада́ць, крытыкава́ць

2.

v.i.

напада́ць

The enemy attacked at dawn — Во́раг напа́ў на сьвіта́ньні

3.

n.

1) ата́ка f.; наступле́ньне n., напа́д -у m.

2) пры́ступ -у m., прыпа́дак -ку m. (хваро́бы, зло́сьці)

3) напа́сьць f.; напа́дкі pl. only

to be under violent attack — быць прадме́там гвалто́ўнай напа́сьці, напа́дак