навуча́ць, навучы́ць

1. léhren vt; unterríchten vt, áusbilden vt (чаму-н. in D); béibringen* vt (каго-н. D); ánlernen vt (на вытворчасці);

2. (падгаварыць) ánstiften vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

break in

а) аб’яжджа́ць (маладо́га каня́), навуча́ць

to break in an office boy — навучы́ць пра́цы пасыльно́га

б) разно́шваць (чараві́кі)

в) перапыня́ць; уме́швацца (у гу́тарку)

г) урыва́цца (сі́лаю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

падву́чваць разм.

1. (урок і г. д.) (noch étwas) lérnen vt;

2. (падгаварыць) ánstiften vt;

3. (навучыць) léhren vt; béibringen* (каго-н. D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абуча́ць канц. léhren vt; unterríchten vt, áusbilden vt (чаму-н. in D); béibringen* vt (каго-н. D); ánlehren vt (на прадпрыемстве); гл. навучыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падвучы́ць разм.

1. (урок і г. д.) (noch étwas) lérnen vt;

2. (падгаварыць) ánstiften vt;

3. (навучыць) léhren vt; béibringen* vt (каго-н. D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)