Verbum

charge

[tʃɑ:rdʒ]

1.

v.t.

1) зараджа́ць (гарма́ту, батарэ́ю)

2) даруча́ць; абавя́зваць

3) цані́ць; ацэ́ньваць

What do you charge for it? — Ко́лькі Вы за гэ́та про́сіце? Ко́лькі гэ́та кашту́е?

4) дава́ць указа́ньні; зага́дваць, патрабава́ць, вымага́ць; дамага́цца

He charged us to keep the plan secret — Ён загада́ў нам трыма́ць плян у сакрэ́це

5) Milit. напада́ць, атакава́ць

6)

а) запі́сваць у доўг

б) даваць на паве́р

Charge it please! — Калі́ ла́ска, на паве́р!

7) абвінава́чваць, вінава́ціць

to charge with murder — абвінава́ціць у забо́йстве

8) наладо́ўваць

2.

n.

1) зара́д -у m.; набо́й -ю m.

2)

а) зада́ньне n.; абавя́зак -ку m., адка́знасьць f.

to be in charge — быць адка́зным

б) цяжа́р -у m.

to be a charge on someone — быць цяжа́рам для каго́

3) зага́д -у m., прадпіса́ньне n.

4) дагля́д -у m., апе́ка f.

5) абвінава́чаньне n.

6) кошт -у m., выда́ткі pl.

7) Milit. ата́ка f.

•

- charge off

- charge oneself with

- charge up