incontinence

[ɪnˈkɑ:ntənəns]

n.

1) нястры́манасьць, няўстры́манасьць f. (асаблі́ва палава́я)

2) распу́шчанасьць, амара́льнасьць, разбэ́шчанасьць f.

3) Med. неўстрыма́ньне натура́льнага выдзяле́ньня (асабл. мачы́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

incontinent

I [ɪnˈkɑ:ntənənt]

adj.

1) нястры́маны, нестрыма́ны

2) распу́шчаны, немара́льны, разбэ́шчаны

3) Med. які́ це́рпіць на нетрыма́ньне (мачы́)

II [ɪnˈkɑ:ntənənt]

adv.

адра́зу; за́раз жа, неадкла́дна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мача́​II ж. фізіял. Harn m -(e)s, Urín m -s, -e;

нетрыма́нне мачы мед. Inkontinénz f -; Enurésis f -; Béttnässen n -s (у час сну)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)