зма́хваць ábwerfen* vt, ábschütteln vt;

зма́хваць пыл з чаго-н. etw. ábstauben

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Mop

m -s, - i -s мяцёлка (каб змахваць пыл)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мяцёлка ж.

1. Bésen m -s, -, Wédel m -s, - (каб змахваць пыл);

2. бат. Ríspe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábstreichen

* vt

1) зма́хваць

2) выціра́ць

3) збаўля́ць (цэны); памянша́ць (якую-н. частку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flick

[flɪk]

1.

n.

1) лёгкі рапто́ўны ўда́р

2) пстрык -у m. (гук)

2.

v.t.

1) лёгка ўдара́ць; сьцяба́ць, хваста́ць

2) зма́хваць (пыл)

3.

v.i.

ху́тка ру́хацца, насі́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

whisk

[hwɪsk]

1.

v.t.

1) зьмята́ць; зма́хваць

2) зьбіва́ць (я́йкі, сьмята́ну)

2.

v.i.

шмы́гаць

The mouse whisked into its hole — Мыш шмыгну́ла ў но́рку

3.

n.

1) лёгкі, жва́вы рух, узма́х -у m.

2) ве́нічак -ка m., мяцёлка f.

3) калато́ўка (для зьбіва́ньня)

•

- whisk away

- whiskers

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wédeln

1.

vi

1) абма́хвацца, маха́ць (веерам)

2) віля́ць (хвастом)

mit dem Schwanz ~ — віля́ць хвасто́м; тс. перан. выдыга́ць (перад кім-н.), ла́шчыцца (да каго-н.)

3) матля́цца

2.

vt (mit D) зма́хваць (пыл і г.д. чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

brush

I [brʌʃ]

1.

n.

1) шчо́тка, шчо́тачка f., dim.; пэ́ндзаль -ля m. (для малява́ньня); памазо́к -ка́ m. (для гале́ньня)

2) чышчэ́ньне, часа́ньне шчо́ткаю

to give a good brush — до́бра паскрэ́бсьці

3) суты́чка f.; сва́рка f.

a brush with the enemy — суты́чка з во́рагам

4) пушы́сты хвост

2.

v.

1) чы́сьціць, зьмята́ць, часа́ць шчо́ткаю; малява́ць пэ́ндзлем

2) абціра́ць, зма́хваць (сьлёзы)

3) лёгка дакрана́цца

•

- brush aside

- brush away

- brush off

- brush up on

II [brʌʃ]

n.

1) лама́чча n.

2) густы́ за́расьнік, хмызьня́к -у́ m.

3) рэ́дка насе́лены абша́р; глуш, глухме́нь f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)