згра́я ж разм

1. Méute f -, -n;

2. перан (банда, хеўра) Bánde f -, -n; Rótte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Síppschaft

f -, -en

1) радня́

2) пагардл. хе́ўра, згра́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Méute

f -, -n

1) згра́я саба́к

2) хе́ўра, ба́нда

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Klüngel

m -s, -

1) клубо́к

2) перан. згра́я, кампа́нія, клі́ка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прысма́кі мн Náschwerk n -(e)s, Léckerbissen m -s, -;

◊ дзе мно́га прысма́к, там згра́я саба́к ≅ síedet der Topf, so blüht die Fréundschaft

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Kóppel

I

f -, -n

1) згра́я (сабак)

2) абгаро́джаны вы́ган

II

n -s, - вайск. партупе́я

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Rótte

f -, -n

1) вайск. рад;

blínde ~ няпо́ўны рад

2) нато́ўп, збо́рышча

3) ба́нда, згра́я, хе́ўра

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

kennel

[ˈkenəl]

1.

n.

1) саба́чая бу́дка; сабака́рня f., саба́чнік -а m.

2) згра́я саба́к

•

- kennels

2.

v.t. (-ll-)

заганя́ць у сабака́рню, трыма́ць у сабака́рні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

horde

[hɔrd]

1.

n.

1) нато́ўп -у m.; згра́я f., рой -ю m.

2) арда́ f. (вандро́ўнае во́йска або́ пле́мя)

2.

v.i.

зьбіра́цца ў ку́чы, у згра́і; жыць гу́ртам, згра́яй

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

band

I [bænd]

1.

n.

1) гру́па f. (людзе́й); ба́нда, ша́йка f.

a band of robbers — ба́нда рабаўніко́ў

2) згра́я f.

a band of wild dogs — згра́я дзікі́х саба́каў

3) арке́стра f. (асаблі́ва духава́я), гурт -а́ m

4) ста́так -ку m., чарада́ f.

2.

v.

зьбіра́ць у гру́пу

II [bænd]

1.

n.

1) сту́жка f., та́сьма, тасёмка f., паясо́к -ка́ m.

2) павя́зка f.; абру́ч -а m.

3) паласа́, зо́на f.

4) беражо́к, шлячо́к -ка́ m.

a white cup with a gold band — бе́лы ку́бак з залаты́м беражко́м

5) пярсьцёнак -ка m. (шлю́бны)

2.

v.t.

перавяза́ць; бінтава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)