заклада́ць, закла́дваць

1. (палажыць куды-н.) légen vt; stécken vt (засунуць); verlégen vt (згубіць);

2. (залажыць) áusfüllen vt (дзіркі); verstópfen vt (заканапаціць);

3. (аддаць у заклад) versétzen vt, verpfänden vt;

4. (будынак і пад.) gründen, den Grúndstein legén (zu D);

заклада́ць по́мнік den Grúndstein zu éinem Dénkmal légen;

заклада́ць го́рад éine Stadt gründen [ánlegen];

5. (старонку, кнігу) dazwíschenlegen vt;

заклада́ць старо́нку ein Búchzeichen éinlegen [hinéinlegen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zúgittern

vt заклада́ць [забіва́ць] кра́тамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

set up

а) будава́ць

б) пачына́ць, засно́ўваць, заклада́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

originate

[əˈrɪdʒəneɪt]

v.

1) дава́ць пача́так чаму́; заклада́ць, вынахо́дзіць што

2) паўстава́ць; пачына́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

díchten

I

vt тэх. наглу́ха заклада́ць, зама́зваць, замуро́ўваць; ушчыльня́ць

II

vt, vi

1) склада́ць (вершы)

2) прыду́мваць, прыдумля́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мі́на​I ж. вайск. Míne f -, -n;

мінамётная мі́на Wúrfgranate f -, -n;

плыву́чая мі́на Tréibmine f;

мі́на запаво́ленага дзе́яння Verzögerungsmine f;

заклада́ць [ста́віць] мі́ну éine Míne légen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sod

[sɑ:d]

1.

n.

1) дзірва́н -у́ m., дзёран -ну m.

2) пласт дзёрну, дзярні́на f.

2.

v.t. (-dd-)

пакрыва́ць, заклада́ць дзёрнам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hock

I

гл. hough

II [hɑ:k]

1.

v., Sl.

заклада́ць, аддава́ць у закла́д

2.

n., Sl.

закла́д -у m.; доўг, до́ўгу m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ante

[ˈænti]

1.

n.

1) ста́ўка f. (у покеры)

2) пачатко́вы ўклад

2.

v.i.

1) рабі́ць ста́ўку (у покеры)

2) заклада́ць, уклада́ць гро́шы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

erect

[ɪˈrekt]

1.

adj.

1) про́сты

2) натапы́раны (пра во́лас); ашчаці́нены (пра поўсьць у ката́)

2.

v.t.

1) ста́віць (по́мнік); узво́дзіць

2) будава́ць (дом)

3) склада́ць, мантава́ць (машы́ну)

4) заклада́ць (устано́ву)

5) утвара́ць (штат, акру́гу)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)