expedient

[ɪkˈspi:diənt]

1.

adj.

1) мэтазго́дны, дамэ́тны, спра́ўны; адпаве́дны абста́вінам, выго́дны

2) своекары́сьлівы

2.

n.

спо́саб -у m., сро́дак -ку m. (для асягне́ньня мэ́ты)

political expedients — паліты́чныя хі́трыкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)