гуча́нне н.

1. Tönen n -s, Schall m -(e)s, -e і Schälle; Láutung f -, -en;

сло́ва ма́е заме́жнае гуча́нне das Wort hat eine frémde Láutung [klingt fremd];

блі́зкі гуча́ннем ähnlich klíngend, klángähnlich;

2. перан. (сэнс, характар) Nóte f -, -n;

мець асаблі́вае гуча́нне éine besóndere Nóte háben;

сатыры́чнае гуча́нне satírische Nóte

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Láutung

f -, -en гуча́нне, вымаўле́нне (якога-н.) гу́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Sound

[saond]

m -s, -s муз. гуча́нне (пэўнай інструментальнай групы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Klang

m -(e)s, Klänge гук, гуча́нне, тэмбр, тон; звон

únter den Klängen — пад гу́кі

◊ óhne Sang und ~ — про́ста, паці́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)