грунтава́цца sich stützen, sich gründen (на чым-н. auf D); fúßen vi (auf D), berúhen vi (auf D), basíeren vi (auf D); áufbauen vi (auf A);

гэ́ты план грунту́ецца на… díeser Plan baut dárauf auf, dass…

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stand on

а) грунтава́цца на чым; зале́жаць ад чаго́

б) дамага́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

berúhen

vi (auf D) абапіра́цца, грунтава́цца, трыма́цца (на чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fúßen

vi (auf D) абапіра́цца (на што-н.), грунтава́цца (на чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

зыхо́дзіць (грунтавацца) áusgehen* vi (s) (з чаго-н. von D), sich gründen (auf A); basíeren vi, sich stützen (auf A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

basíeren

1.

vt (auf D) асно́ўваць, грунтава́ць

2.

vi i (sich)

(auf D) грунтава́цца (на чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gründen

1.

vt

1) засно́ўваць, утвара́ць

éine Famíli¦e ~ — заве́сці сям’р

2) (auf A, auf D) абгрунто́ўваць (чым-н.)

2.

(sich)

(auf A) грунтава́цца (на чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áufbauen

1.

vt

1) будава́ць, ста́віць

Zélte ~ — ста́віць [разбіва́ць] пала́ткі

2) надбудо́ўваць

3) арганізава́ць

2.

vi грунтава́цца

der Plan baut dárauf auf, dass… — план грунту́ецца на тым, што…

3.

(sich) заня́ць паса́ду [ме́сца]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

build

[bɪld]

1.

v., built, v.t.

1) будава́ць

2) разбудо́ўваць, разьвіва́ць

3) Figur. грунтава́ць, абгрунто́ўваць

to build a case on facts — абгрунтава́ць на фа́ктах

2.

v.i.

1) будава́цца; віць, рабі́ць гняздо́

2) грунтава́цца

3.

n.

1) будо́ва f.; фо́рма f.; канстру́кцыя f. (карабля́, аўтамашы́ны)

2) склад це́ла, структу́ра, будо́ва f. (чалаве́ка, жывёлы)

•

- build in

- build into

- build on

- build up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

факт м. Tátsache f -, -n, Fakt m -(e)s, -en;

агульнавядо́мы факт éine állbekannte Tátsache;

вераго́дны факт éine únbestrittene Tátsache;

даказа́ць на фактах anhánd von Tátsachen bewéisen*;

грунтава́цца на фактах auf Tátsachen berúhen; sich auf den Bóden der Tátsachen stéllen;

су́мна, але́ факт tráurig, áber wahr;

◊

факты – упа́ртая рэч Tátsachen lássen sich nicht léugnen [wégleugnen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)