Verbum

dislocate

[ˈdɪsləkeɪt]

v.t.

1) зьві́хваць, выві́хваць; спрыві́льваць

2) паруша́ць (пара́дак, пля́ны), перашкаджа́ць

3) зру́шваць, ссо́ўваць; перамяшча́ць

wrench

[rentʃ]

1.

n.

1) га́ечны ключ

2) рыво́к -ўка́ m.

to give it a sudden wrench — рапто́ўна пацягну́ць за што, рэ́зка ірвану́ць, таргану́ць што

The knob broke off when he gave it a sudden wrench — Кля́мка адлама́лася, калі́ ён рэ́зка пацягну́ў яе́

3) зьвіх, вы́віх -у m.

4) Figur. туга́, журба́ f.; боль -ю m.

it was a wrench to leave the old home — Балю́ча было́ пакіда́ць стары́ дом

5) Figur. перакру́чаньне (значэ́ньня, сэ́нсу)

2.

v.t.

1) выкру́чваць; вырыва́ць

The police officer wrenched the gun out of the man’s hand — Міліцыя́нт вы́рваў рэвальвэ́р з рук чалаве́ка

2) выві́хваць

He wrenched his arm — Ён вы́віхнуў руку́

3) перакру́чваць (значэ́ньне, сэнс)

•

- throw a wrench into