Verbum

bandage

[ˈbændɪdʒ]

1.

n.

бінт -а́ m.; банда́ж -а́ m.; павя́зка f. (на во́ка)

2.

v.t.

завя́зваць, перавяза́ць, бінтава́ць

band

I [bænd]

1.

n.

1) гру́па f. (людзе́й); ба́нда, ша́йка f.

a band of robbers — ба́нда рабаўніко́ў

2) згра́я f.

a band of wild dogs — згра́я дзікі́х саба́каў

3) арке́стра f. (асаблі́ва духава́я), гурт -а́ m

4) ста́так -ку m., чарада́ f.

2.

v.

зьбіра́ць у гру́пу

II [bænd]

1.

n.

1) сту́жка f., та́сьма, тасёмка f., паясо́к -ка́ m.

2) павя́зка f.; абру́ч -а m.

3) паласа́, зо́на f.

4) беражо́к, шлячо́к -ка́ m.

a white cup with a gold band — бе́лы ку́бак з залаты́м беражко́м

5) пярсьцёнак -ка m. (шлю́бны)

2.

v.t.

перавяза́ць; бінтава́ць