бязгу́чна прысл., бязгу́чны klánglos, láutlos, tónlos, kaum hörbar, still

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

silently

[ˈsaɪləntli]

adv.

1) ці́ха, мо́ўчкі

2) бязгу́чна; бясшу́мна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)