бунтава́ць

1. rebellíeren vi; méutern vi (на флоце);

2. (падбухторваць да бунту) áufwiegeln vt, zum Áufstand áufreizen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

méutern

vi бунтава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

revolutioníeren

[-vo-]

vt рабі́ць пераваро́т, бунтава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

revoltíeren

[-vɔl-]

1. vi узбунтава́цца, бунтава́ць, абура́цца

2. vt падбухто́рваць да бу́нту [мяцяжу́]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rebel

1. [ˈrebəl]

n.

1) паўста́нец -ца m., паўста́нка f.

2) бунта́р -а́ m., бунта́рка f., бунтаўні́к -а́ m., бунтаўні́ца f.

2.

adj.

1) бунта́рскі

2) бунта́рны, паўста́нцкі

3. [rɪˈbel]

v.i., (-ll-)

1) бунтава́ць (-ца)

2) паўстава́ць

•

- Rebel

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)