аўто́граф м.

1. (аўтарскі рукапіс) Autográph -(e)s, -e і -en;

2. (подпіс, надпіс) Autográmm n -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Autográmm

n -s, -e аўто́граф (подпіс славутай асобы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Unikát

n -(e)s, -e арыгіна́л, арыгіна́льны тэкст, аўто́граф

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Autográf, Autográph

n -s, -e(n) уласнару́чны ру́капіс, аўто́граф

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

autograph

[ˈɔtəgræf]

1.

n.

по́дпіс -у m., аўто́граф -у m.

2.

v.t.

1) падпі́сваць

autographed book — кні́га з аўто́графам

2) уласнару́чна піса́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)