абавяза́ць verpflíchten vt; (каго-н.) verpflíchten vt; j-m Verpflíchtungen áuferlegen; es j-m zur Pflicht máchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
commit
[kəˈmɪt]
v.t.
1) рабі́ць, учыня́ць
to commit adultery — учыні́ць жані́мскую здра́ду
to commit an error — зрабі́ць памы́лку
2) аддава́ць
to commit to an asylum — адда́ць у шпіта́ль для псыхі́чна хво́рых
to commit the body to earth (the grave) — хава́ць це́ла, аддава́ць зямлі
to commit to fire — спалі́ць
3) зьняво́ліць
4) абавяза́ць (-ца)
it does not commit me to anything — Гэ́та мяне́ да нічо́га не абавя́звае
He would not commit himself in any way — Ён нічы́м не забавяза́ўся
•
- commit to memory
- commit to writing
- commit to paper
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)