абавяза́цца sich verpflíchten, éine Verpflíchtung übernéhmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

underwrite

[,ʌndərˈraɪt]

v., wrote, -written, -writing

1) страхава́ць (маёмасьць, бага́ж)

2) прыма́ць у страхо́ўку (вадапла́вы, тава́ры)

3) падпі́сваць (-ца) (пад дакумэ́нтам)

4) абавяза́цца фінансава́ць што-н.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

contract

1. [ˈkɑ:ntrækt]

n.

умо́ва f., кантра́кт -у m.

2. [kənˈtrækt]

v.t.

1) сьця́гваць, звужа́ць; сьціска́ць; абмяжо́ўваць, зьмянша́ць

to contract efforts — зьмянша́ць намага́ньні

2) заключа́ць умо́ву, кантра́кт

3) схапі́ць (хваро́бу)

4) скарача́ць, сьця́гваць сло́вы

do not = don’t

3. [kənˈtrækt]

v.i.

1) сьця́гвацца, звужа́цца, зьмянша́цца; сьціска́цца

2) падпі́сваць кантра́кт, абавяза́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бра́цца

1. (рукамі за што-н.) etw. (um)fássen vt;

бра́цца за ру́кі ein ánder [sich] an den Händen fássen;

2. (абавязацца) übernéhmen* vt, auf sich nehmen*; sich verpflíchten (+ zu + inf);

3. (пачынаць) an die Árbeit géhen*;

ён бярэ́цца за спра́ву энергі́чна er legt sich tüchtig ins Zeug;

адку́ль гэ́та ў цябе́ бярэ́цца? wo hast du das her?;

бра́цца за ро́зум разм. zur Besínnung kómmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verpflíchten

1.

vt

1) (durch A, zu D) абавя́зваць (каго-н., чым-н., да чаго-н.)

ich bin dir zu Dank verpflíchtet — я табе́ ве́льмі абавя́заны

2) прыма́ць (на працу) (каго-н.), дамо́віцца (аб рабоце); заключы́ць дагаво́р [умо́ву] (аб працы) (з кім-н.)

j-n als Dólmetscher ~ — прыня́ць на пра́цу каго́-н. у я́касці перакла́дчыка

2.

(sich) абавяза́цца

ich verpflíchte mich für ihn — я адка́зваю [руча́юся] за яго́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

узя́цца

1.:

узя́цца за ру́кі einánder [sich] an den Händen fássen;

2. (абавязацца) übernéhmen* vt, auf sich néhmen*;

узя́цца напіса́ць арты́кул sich verpflíchten, éinen Artíkel zu schréiben;

3. (прыступіць) an éine Árbeit [Beschäftigung] géhen*;

я ўзя́ўся за пра́цу ich machte mich [ging] an die Árbeit, ich ging ans Werk;

узя́цца за спра́ву ins Zeug géhen*;

узя́цца за спра́ву іна́чай éine Sáche ánders ánpacken [ángreifen*];

◊

адку́ль у іх гэ́та ўзяло́ся wo háben sie das her?;

узя́цца за ро́зум разм. zur Besínnung kómmen*;

узя́цца за каго-н. разм. sich (D) j-n vórnehmen*;

адку́ль ні вазьмі́ся plötzlich, von úngefähr, únerwartet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)