Verbum

breathless

[ˈbreӨləs]

adj.

1) бяз ду́ху; засо́пшыся

2) без дыха́ньня, мёртвы, нежывы́

3) бязьве́траны, спако́йны, бяз ру́ху

breathtaking

[ˈbreӨ,teɪkɪŋ]

adj.

які́ займа́е дух

breathwise

[ˈbretӨwaɪz]

гл. breadthways

breech

[bri:tʃ]

n.

зад -у m., аза́дак -ку m., я́гадзіца f.

breeches

[ˈbrɪtʃɪz]

n.

нагаві́цы, по́рткі pl.

breed

[bri:d]

v., bred, breeding

1.

v.t.

1)

а) пладзі́ць; выво́дзіць, высе́джваць (птушаня́т)

б) выро́шчваць расьлі́ны, разво́дзіць

2) гадава́ць (паро́дзістую жывёлу, ко́ней)

3) Figur. разво́дзіць, спрычыня́цца, выкліка́ць

Dirt breeds germs — У бру́дзе разво́дзяцца бактэ́рыі

Careless driving breeds accidents — Няўва́жная язда́ вядзе́ да ава́рыяў

4) узгадо́ўваць; вучы́ць, навуча́ць

He was bred to be a sailor — Яго́ вы́вучылі на марака́

2.

v.i.

1) радзі́цца, распло́джвацца

2) паўстава́ць; разьвіва́цца

3.

n.

1) паро́да f.; заво́д -у m., ра́са f.

breeds of cattle — паро́ды жывёлы

2) гату́нак -ку m.; тып -у m.

a fighting breed of men — ваяўні́чы тып людзе́й

3) U.S., Sl. ра́савы мяша́нец (цяпе́р абра́зьлівае)

•

- breed in

- breed out

breed in

жані́цца ўнутры сям’і́ (з раднёю)

breed out

адсе́йваць (непажада́нае), рабі́ць адбо́р

breeder

[ˈbri:dər]

n.

1) той хто гаду́е

a cattle breeder — жывёлагадо́вец -ўца m.; a dog breeder сабакагадо́вец -ўца m.

2) саме́ц -ца́, вытво́рнік -а m.

3) Figur. крыні́ца, прычы́на f.

breeding

[ˈbri:dɪŋ]

n.

1) размно́жаньне, размнажэ́ньне, распло́джваньне n.

2) разво́джаньне но́вых пале́пшаных гату́нкаў

3) узгадава́ньне, выхава́ньне n.; узгадава́насьць f.

Courtesy is a sign of good breeding — Ве́тлівасьць — азна́ка до́брага выхава́ньня