Verbum

belächeln

vt усміха́цца (у адказ на што-н.); пасме́йвацца (з каго-н.)

beschícken

vt

1) пасыла́ць (куды-н.)

2) выкліка́ць да сябе́ (каго-н.)

beschíelen

vt касі́ць, глядзе́ць ко́са; глядзе́ць крадко́м (на каго-н., што-н.)

bestáunen

vt глядзе́ць са здзіўле́ннем, дзіві́цца (з каго-н., з чаго-н.)

drängeln

vt, vi

1) напіра́ць

2) насто́йліва патрабава́ць

3) падганя́ць (каго-н.)

Schíndluder

n -s па́дла

mit j-m ~ tréiben* [spíelen] — здзе́кавацца з каго́-н.

Abgötteréi

f - ідалапакло́нніцтва

mit j-m ~ tréiben* — абажа́ць, го́рача любі́ць (каго-н.)

Ábneigung

f -, -en (gegen A) непрыхі́льнасць, антыпа́тыя (да каго-н., чаго-н.)

ábsondern

1.

vt адасабля́ць; вылуча́ць

2.

(sich)

(von D) цура́цца (каго-н.)

ábtrotzen

vt (etw. j-m) дабіва́цца, вы́рваць (што-н. у каго-н.)