Verbum

Ruf

m -(e)s, -e

1) крык

2) (по́)кліч, за́клік, зваро́т;

auf den érsten ~ па пе́ршаму по́клічу

3) сла́ва, рэпута́цыя;

ein Wíssenschaftler von ~ навуко́вец [вучо́ны] з і́мем;

éinen gúten [schléchten] ~ háben карыста́цца до́брай [дрэ́ннай] сла́вай;

j-n in üblen ~ bríngen* ствары́ць [зрабі́ць] каму́-н. дрэ́нную сла́ву

4) запрашэ́нне, вы́клік

5) ну́мар (тэлефона)

6) паляўн. мано́к, свісто́к для прына́джвання дзічы́ны

Gewált

f -, -en

1) ула́да

j-n, etw. (A) in séine ~ bekómmen* — авало́даць кім-н, чым-н., пакары́ць каго́-н., што-н.

sich in der ~ háben — уме́ць вало́даць сабо́ю

únter j-s ~ stéhen* [sein] — быць падула́дным каму́-н.

2) сі́ла

3) прыму́с, гвалт

mit ~ — сі́лай, прыму́сам, сілко́м, гвалто́ўна

j-m ~ ántun* — прымяня́ць насі́лле да каго́-н., гвалтава́ць каго́-н.

gönnen

vt

1) не зайздро́сціць (чаму-н.), (па)жада́ць

2) дазваля́ць, удасто́йваць; дава́ць магчы́масць

~ Sie mir die Rúhe! — да́йце мне спако́ю!

j-m álles Gúte ~ — жада́ць каму́-н. усяго́ до́брага

j-m sein Glück ~ — ра́давацца чыйму́-н. шча́сцю

sich (D) etw. ~ — дазво́ліць сабе́ што-н.

~ Sie sich die Zeit! — Не спяша́йцеся!

j-m die Éhre ~ — удасто́іць каго́-н. го́нару

wéisen

*

1.

vt пака́зваць

j-n zur Rúhe ~ — закліка́ць каго́-н. да пара́дку, патрабава́ць ад каго́-н. захава́ць цішынр

j-m die Tür ~ — вы́гнаць каго́-н. за дзве́ры

2) (an A) адсыла́ць, накірава́ць (каго-н., што-н. да каго-н.)

aus dem Lánde ~ — вы́слаць з краі́ны

2.

vi (auf A) зазнача́ць (каму-н. на што-н.)

Wólle

f -, -n во́ўна, поўсць, шэрсць

◊ ~ lássen — разм. пацярпе́ць стра́ту

in der ~ sítzen* — уст. мець цёплае ме́сцейка; жыць з камфо́ртам

j-n (kräftig) in die ~ bríngen* — разм. вы́весці каго́-н. з сябе́, раззлава́ць каго́-н.

j-m in die ~ gréifen* — дасадзі́ць каму́-н.; заста́віць раскашэ́ліцца каго́-н.

viel Geschréi und wénig ~ — мно́га шу́му, а то́лку ма́ла

Stirn

f -, -en лоб, чало́

éine flíehende ~ — пака́ты лоб

das steht ihm auf der ~ geschríeben — гэ́та напі́сана ў яго́ на (і)лбе

sich vor die ~ schlágen* — сту́кнуць сабе́ па (і)лбе (пры раптоўнай думцы)

j-m etw. an der ~ ánsehen* — ба́чыць што-н. па чыі́м-н. аблі́ччы

die ~ rúnzeln — хму́рыць лоб

j-m die ~ bíeten* — даць каму́-н. адпо́р

gláuben

1.

vt ве́рыць, меркава́ць, ду́маць

man sóllte ~… — здава́лася б…

sich sícher ~ — лічы́ць сябе́ ў бяспе́цы

2.

vi (an a) ве́рыць (у каго-н., у што-н.)

das gláube ich schon — мярку́ю, што гэ́та так

j-m ~ — ве́рыць каму́-н.

er glaubt fest darán — ён упэўнены ў гэ́тым

◊ er muss [soll] darán ~ — разм. яму́ пры́йдзецца з гэ́тым (пры)міры́цца; яму́ кане́ц, яго́ пе́сня спе́та

Gunst

f - прыхі́льнасць; мі́ласць; добразычлі́васць

zu Íhren ~en — на Ва́шу кары́сць

sich zu séinen ~en verändern — змяні́цца да ле́пшага

j-m éine ~ erwéisen* — зрабі́ць каму́-н. ла́ску

j-s ~ geníeßen* — карыста́цца чыёй-н. прыхі́льнасцю [добразычлі́васцю]

in j-s ~ stéhen* — карыста́цца чыёй-н. прыхі́льнасцю

zu j-s ~ — на чыю́-н. кары́сць

etw. zu séinen ~en vórbringen* [vórtragen*] — сказа́ць што-н. у сваю́ абаро́ну

vórmachen

vt

1) прыла́дзіць, дапасава́ць (што-н. перад чым-н.)

den Ríegel an der Tür ~ — зачыні́ць дзве́ры на за́саўку

2) (j-m) пака́зваць (каму-н., як рабіць што-н.)

er máchte mir die Übung vor — ён паказа́ў мне, як выко́нваць практыкава́нне

3) (j-m) ашу́кваць, уво́дзіць у зман

wir wóllen uns doch nichts ~ lássen* — мы не паві́нны даць сябе́ падману́ць [уве́сці ў зман]

áusschlagen

*

1.

vt

1) выбіва́ць

2) (mit D) абіва́ць, абшыва́ць (чым-н.)

3) адхіля́ць, адмаўля́ць

j-m etw. ~ — рэ́зка адмо́віць каму́-н. у чым-н.

2.

vi

1) (h) брыка́цца

2) (s) распуска́цца (пра пупышкі)

3) (s) канча́цца

die Sáche schlug zu séinem Gúnsten aus — спра́ва павярну́лася на яго́ кары́сць

4) (s) прабіва́цца (пра полымя); выступа́ць на паве́рхню; мед. высыпа́ць