рабі́ць
1. máchen vt, tun* vt;
рабі́ць высно́ву Schlüsse [die Schlússfolgerung] zíehen*, schlússfolgern неаддз. vt;
рабі́ць дакла́д éinen Vórtrag [ein Referát] hálten*;
рабі́ць уко́л éine Sprítze gében*;
2. (вырабляць) verfértigen vt, hérstellen vt;
рабі́ць мэ́блю Möbel hérstellen;
рабі́ць вы́гляд, бы́ццам … (so) tun*, als ob …;
рабі́ць го́нар каму-н. j-m zur Ehre geréichen;
тут няма́ чаго́ рабі́ць da ist nichts zu tun [zu máchen];
ад няма́ чаго́ рабі́ць aus (láuter) Übermut;
што мне рабі́ць? was fánge ich an?
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
líefern
vt
1) дастаўля́ць, пастаўля́ць
frei Haus ~ — дастаўля́ць бяспла́тна на дом
éinen Zéugen ~ — прыве́сці [прадста́віць] све́дку
2)
éinen Bewéis ~ — даказа́ць, прыве́сці до́каз
j-m éine Schlacht ~ — дава́ць бой каму́-н.
3) выпуска́ць (прадукцыю)
◊ er ist gelíefert, er ist ein gelíeferter Mann — ён ко́нчаны чалаве́к
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Únruhe
f -, -n
1) неспако́й, хвалява́нне, трыво́га
über etw. (A) in ~ sein — турбава́цца [непако́іцца, хвалява́цца] аб чым-н.
j-m ~ beréiten [bríngen*] — прычыня́ць [рабі́ць] каму́-н. турбо́ты [неспако́й]
j-n in ~ versétzen — усяля́ць у каго́-н. трыво́гу, хвалява́ць каго́-н.
2) pl хвалява́нні
~n entfáchen — распа́льваць хвалява́нні
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
nénnen
*
1.
vt
1) называ́ць, дава́ць імя́, на́зву (каму-н., чаму-н.)
man nennt ihn Klaus — яго́ заву́ць [клі́чуць] Кла́ўсам
wie nennt man dies? — як гэ́та называ́ецца?
2) называ́ць, пералі́чваць
2.
(sich) называ́ць сябе́, называ́цца
er nennt sich éinen Díchter — ён лі́чыць сябе́ палтам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verwéisen
*
I
vt (j-m) рабі́ць вымо́ву [заўва́гу] (за што-н., каму-н.)
II
vt
1) (an A) адсыла́ць (каго-н. да каго-н.)
2) (auf A) адасла́ць (каго-н. да чаго-н.)
3) (G) высыла́ць, выганя́ць (з краіны)
4) спарт. выдаля́ць (з поля)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vórnehmen
*
I
vt
1) право́дзіць (якую-н. работу)
2)
sich (D) etw. ~ — узя́цца за што-н., заду́маць, распача́ць што-н.
sich (D) j-n ~ — узя́цца за каго́-н., узя́ць каго́-н. у рабо́ту; прачыта́ць ната́цыю каму́-н.
II
vt падвя́зваць фарту́х [сурвэ́тку]; надзява́ць ма́ску
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Fórderung
f -, -en
1) патрабава́нне (auf A, nach D – чаго-н.)
j-m, an j-n ~en stéllen — ста́віць патрабава́нні каму́-н.
éine ~ erhében* — ста́віць патрабава́нне, патрабава́ць
2) прэтэ́нзія
3) вы́клік (на дуэль)
~ vor Gerícht — вы́лік у суд
4) фін. даўгаво́е абавяза́цельства; раху́нак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Hals
m -es, Hälse
1) шы́я
j-m um den Hals fállen* — кі́нуцца каму́-н. на шдю
sich (D) etw. vom ~e scháffen — адрабі́цца ад чаго́-н.
sich (D) den ~ bréchen* — скруці́ць [злама́ць] сабе́ галаву́ [ка́рак]
~ über Kopf — стрымгало́ў
2) го́рла, гло́тка
aus vóllem ~e — на ўсё го́рла
mir tut der ~ weh — у мяне́ балі́ць го́рла
den ~ nicht voll kríegen können* — быць ненасы́тным [ненае́дным]
j-m den ~ stópfen — заткну́ць каму́-н. го́рла, заста́віць каго́-н. замо́ўкнуць
das hängt mir längst zum ~e heráus — гэ́та мне даўно́ абрды́ла
3) ры́льца (бутэлькі)
◊ éinen lángen ~ háben — быць на́дта ціка́ўным
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
даве́р м., даве́р’е н. Vertráuen n -s (auf A, in A, zu D – да каго-н.), Zútrauen n -s (zu D – да каго-н.);
вы́казаць даве́р sein Vertráuen áussprechen*;
карыста́цца даве́рам Vertráuen geníeßen*;
пазбаўля́ць каго-н даве́ру j-m das Vertráuen entzíehen*;
выка́зваць каму-н даве́р j-m Vertráuen entgégenbringen* [schénken];
стра́ціць даве́р (das) Vertráuen éinbüßen, in Mísskredit kómmen*;
я стра́ціў уся́кі даве́р да яго́ ich habe álles Zútrauen zu ihm verloren;
во́тум даве́ру Vertráuensvotum [-vo-] n -s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
падысці́
1. (наблізіцца) sich nähern (да каго-н., чаго-н. D), zúkommen* vi (s) (да каго-н., чаго-н. auf A), heránkommen* vi (s) (да каго-н., чаго-н. an A);
да яго́ не падысці́ es ist schwer, an ihn heránzukommen*; herántreten* vi (s) (да каго-н., чаго-н. an A);
2. (быць адпаведным) pássen vi (каму-н., чаму-н. D);
гэ́та сюды́ не падыхо́дзіць das passt nicht hierhér;
ён не падыхо́дзіць дзе́ля гэ́тага er passt nicht dazú
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)