Verbum

line

I [laɪn]

1.

n.

1) лі́нія, ры́са f.; вяро́ўка f., шнуро́к -ка́ m.

a clothes line — шнур для бялі́зны

a fish line — лёска f., валасьні́к -а́ m.

2) мяжа́, грані́ца f., паграні́чная лі́нія

3) рад -а m.; шарэ́нга, чарга́ f.

a line of persons — чарга́

to march in a line — маршырава́ць шарэ́нгай

a line of trucks — аўтакалёна

4) радо́к -ка́ m. (ве́рша, ліста́), каро́ткі ліст, запі́ска

Drop me a line — Напішы́ мне па́ру слоў

5) тэлефо́нная або́ чыгу́начная лі́нія

6) абры́сы pl., ко́нтур -а m.

2.

v.t.

1) право́дзіць лі́нію, разьліне́йваць

2) ста́віць у рад каго́-што

3) ме́раць ліне́йкай

3.

v.i.

стро́іцца ў рад, у ліне́йку; шыхава́цца

•

- all along the line

- down the line

- draw the line

- in line with

- line a street with trees

- line up

- out of line

- read between the lines

- the line

- come into line

II [laɪn]

v.t.

1) падшыва́ць падкла́дку (у паліто́); абабіва́ць зь сярэ́дзіны

2) напаўня́ць, набіва́ць

to line one’s pockets with money — набі́ць кішэ́ні грашы́ма, разбагаце́ць

join

[dʒɔɪn]

1.

v.

1) далуча́ць (-ца)

2) злуча́ць (-ца), спалуча́ць (-ца)

The brook joins the river — Руча́й упада́е ў раку́

3) запіса́цца, увайсьці́ (у арганіза́цыю)

to join hands — узя́цца за ру́кі

4) межава́ць з чым

•

- join up

2.

1) ме́сца або́ лі́нія злучэ́ньня; шво n.

2) далучэ́ньне, злучэ́ньне n.

bias

[ˈbaɪəs]

1.

n., pl. -ases

1) пахі́лая або́ ўско́сная лі́нія

cut on the bias — рэ́заць наўко́с або́ наўско́с

2) настро́енасьць або́ перакана́насьць за́гадзя; прадузя́тасьць f.

2.

v.t.

бла́га ўплыва́ць, настро́йваць су́праць

3.

adj.

уко́сны, уско́сны

bias band — уко́сная пало́ска

4.

adv.

1) наўско́с, па дыягана́лі

2) ко́са; няпра́вільна

curve

[ˈkɜ:rv]

1.

n.

1) крыва́я лінія, крыва́я f.

2) вы́гін, вы́гіб -у m. (рэ́чкі, даро́гі), крывізна́ f.

3) Math. крыва́я f.

4) дыягра́ма f. (у статы́стыцы)

5) ляка́ла n., фігу́рная ліне́йка

2.

v.

1) гнуць, згіна́ць, выгіна́ць

2) згіна́цца; выгіна́цца

3) загіна́цца; заваро́чвацца, закру́чвацца (пра даро́гу)

3.

adj.

сагну́ты; загну́ты, вы́гнуты

branch

[bræntʃ]

1.

n.

1) галі́на f., галі́нка f., сук -а́ m.

2) лі́нія (сяме́йная); прыто́ка f., рукаво́ n. (ракі́)

3) аддзе́л -у m., ча́стка f., галіна́ f.

a branch of learning — галіна́ наву́кі

a branch of a bank — аддзе́л ба́нку

4) пададдзе́л, гру́па (мо́ўная)

2.

v.i.

пушча́ць галі́ны, разгаліно́ўвацца, адгаліно́ўвацца

3.

v.t.

дзялі́ць на аддзе́лы (устано́ву, арганіза́цыю)

•

- branch off

- branch out

cant

I [kænt]

1.

n.

1) няшчы́рая гу́тарка, гіпакры́зія f., крываду́шнасьць f.

2) зьбі́тыя, шаблённыя фра́зы (паліты́чныя, рэлігі́йныя)

3)

а) своеасаблі́вая прафэсі́йная мо́ва (напр. юры́стаў, мэ́дыкаў)

б) жарго́н

2.

adj.

1) няшчы́ры, крываду́шны, пабо́жны на пака́з

2) жарго́нны

II [kænt]

n.

1) нахіле́ньне, перахіле́ньне n.

2) рапто́ўны або́ мо́цны ўда́р (які́ зьбіва́е з ног)

3) ко́сая лі́нія або́ плошчасхо́н, схіл -у m.

up the cant of the rock face — уве́рх па схо́не скалы́