Verbum

incapable

adj.

1) няздо́льны; нязда́тны

incapable of lying — няздо́льны да маны́

2) неправаздо́льны

incapacitate

v.t.

1) пазбаўля́ць здо́льнасьці, сі́лы або́ прыда́тнасьці; рабі́ць няздо́льным

2) пазбаўля́ць пра́ва

incapacity

n, pl. -ties

1) няздо́льнасьць f., бясьсі́льле n., бездапамо́жнасьць f.

2) неправаздо́льнасьць f.

incarnate

adj.

увасо́блены, ажыцьцёўлены

v.t.

1) [ɪnˈkɑ:rneɪt] увасабля́ць

2) ажыцьцяўля́ць

3) быць увасабле́ньнем

incarnation

n.

увасабле́ньне n.

incautious

adj.

неасьцяро́жны; неразва́жлівы; неабду́маны

incendiary

adj.

1) які́ падпа́львае

2) запа́льны (снара́д)

3) які́ падбухто́рвае або́ се́е варо́жасьць, падбухто́рніцкі

n., pl. -aries

1) падпа́льнік -а m., падпа́льніца f.

2) падбухто́рнік -а m., падбухто́рніца f.

3) запа́льная бо́мба або́ снара́д

incense

n.

1) ла́дан -у m., фімія́м -у m.

2) узьнёслая пахвала́

v.i.

кадзі́ць; куры́ць фімія́м, лісьлі́ва ўсхваля́ць

v.t.

злава́ць, абура́ць

incentive

n.

сты́мул -у m., пабуджа́льная прычы́на, штуршо́к -ка́ m., пабуджэ́ньне n.

adj.

пабуджа́льны, які́ пабуджа́е, заахво́чвае

inception

n.

пача́так -ку m., пачына́ньне n.