Verbum

impassive

adj.

1) абыя́кавы, апаты́чны

2) неадчува́льны, непрыто́мны

The wounded soldier lay as impassive as if he were dead — Пара́нены жаўне́р ляжа́ў непрыто́мны, бы́ццам мёртвы

3) няўра́зьлівы

4) безува́жны

impatience

n.

1) нецярплі́васьць f., нецярпе́ньне n.

2) няўсе́длівасьць, няўры́мсьлівасьць, неўтаймава́насьць f.

impatient

adj.

1) нецярплі́вы

2) неспако́йны, імклі́вы (пра каня́), неўтаймава́ны

impeach

v.t.

1) ста́віць пад сумне́ў

2) абвінава́чваць

3) абвяшча́ць імпі́чмэнт, вінава́ціць у злачы́нстве на дзяржа́ўнай паса́дзе

impeachment

n.

1) нага́на, ганьбава́ньне, абвінава́чаньне n.

2) імпі́чмэнт -у m.

impeccable

adj.

1) беззага́нны, бездако́рны

2) беспамылко́вы, бясхі́бны; бязгрэ́шны

impede

v.t.

1) перашкаджа́ць, заміна́ць чаму́

2) тармазі́ць, запаво́льваць (рух)

impediment

n.

1) перашко́да f., затры́мка f.

2) фізы́чны недахо́п

impedimenta

n., pl.

перашко́ды

impel

v.t. (-ll-)

1) прымуша́ць, падганя́ць, паганя́ць

2) ру́хаць, пхаць; гна́ць, прыганя́ць

The wind impelled the boat to shore — Ве́цер прыгна́ў чо́вен да бе́рагу