Verbum

gewöhnen

1.

vt (an A) прывуча́ць (да чаго-н.)

er ist darán gewöhnt — ён да гэ́тага прывы́к [прызвыча́іўся]

2.

(sich)

(an A) прывыка́ць (да чаго-н.), звыка́цца (з чым-н.)

käsen

vt

1) гатава́ць сыр (з чаго-н.)

2) vi разм. мало́ць [вярзці́] лухту́

léchzen

vi (nach D)

1) пра́гнуць, жада́ць (чаго-н.)

2) сма́гнуць, хаце́ць піць

Liebhaberéi

f -, -en (für A) ама́тарства; схі́льнасць (да чаго-н.); захапле́нне (чым-н.)

Súche

f - по́шукі

auf der ~ nach (D) — у по́шуках каго́-н., чаго́-н.

umdrängen

vt то́ўпіцца (вакол каго-н., чаго-н.); абкружа́ць (каго-н., што-н.)

únfern

1.

a недалёкі, блі́зкі

2.

adv (G) недалёка, непадалёку (ад чаго-н.)

únklar

a няя́сны, незразуме́лы

im Únklaren sein — быць у няве́данні адно́сна чаго́-н.

úzen

vt разм. паке́п(лі)ваць, жартава́ць, насміха́цца (з каго-н., чаго-н.)

Überrédung

f -, -en угаво́ры, перако́нванне

etw. durch ~ erlángen — дасягну́ць чаго́-н. шэ́цхам угаво́раў