Verbum

upsurge

[ˈʌpsɜ:rdʒ]

1.

v.i.

уздыма́цца, падыма́цца

2.

n.

1) рапто́ўнае пабо́льшаньне (ро́сту або́ разьвіцьця́)

2) паўста́ньне n.

employer

[ɪmpˈlɔɪər]

n.

1) працада́вец -ўца m. або́ працада́ўца -ы m., гаспада́р прадпрые́мства

2) той, хто карыста́е

fastidious

[fæˈstɪdiəs]

adj.

1) патрабава́льны; перабо́рлівы

2) вы́танчаны

a fastidious mind or taste — вы́танчаны ро́зум або́ густ

garage

[gəˈrɑ:ʒ]

1.

n.

гара́ж -а́ m., аўтагара́ж -а́ m.

2.

v.t.

ста́віць або́ трыма́ць у гаражы́

get away with

informal

а) уцячы́ са здабы́чай

б) вы́йсьці сухі́м з вады́ або́ чы́стым, непакара́ным

script

[skrɪpt]

n.

1) ру́капіс -у m.

2) скрыпт -у m.; ру́капіс або́ машы́напіс

а) п’е́сы, ро́ляў паасо́бных акто́раў

б) тэ́кстаў для ды́ктара ра́дыё або́ тэлеві́зіі

3) ру́капісны шрыфт (для дру́ку)

4) Law арыгіна́л дакумэ́нту (у адро́зьненьне ад ко́піі)

mate

I [meɪt]

1.

n.

1) напа́рнік -а m

2) муж або́ жо́нка

3) памо́чнік капіта́на або́ і́ншага спэцыялі́ста (у флёце)

a cook’s mate — памо́чнік ку́хара

4) саме́ц -ца́ m. або́ са́мка f

5) адно́ з па́ры (напр. рукаві́ца)

2.

v.

1) спалуча́цца шлю́бам

2) (пра жывёлаў) спаро́ўваць (-цца), злуча́цца

II [meɪt]

1.

n.

мат -у m. (у ша́хматах)

2.

v.t.

дава́ць, ста́віць ма́т

plot

[plɑ:t]

1.

n.

1) змо́ва f.

a plot to rob the bank — змо́ва абрабава́ць банк

2) фа́була f., сюжэ́т -у m. (п’е́сы, апо́весьці)

3) пляц -у m., дзяля́нка зямлі́

4) ка́рта f. (кра́ю), дыягра́ма f.

2.

v.

1) змаўля́цца, рабі́ць змо́ву, быць у змо́ве

2) дзялі́ць (зямлю́) на дзяля́нкі або́ пляцы́

3) склада́ць ка́рту або́ дыягра́му

4) нано́сіць на ка́рту або́ дыягра́му

freight

I [freɪt]

1.

n.

1) фрахт -у m.

а) пераво́з тава́раў во́дным, сухапу́тным або́ паве́траным шляхо́м

б) апла́та за пераво́з

в) сам груз

2) тава́р, груз -у m.

3) тава́рны цягні́к або́ карабе́ль

4) цяжа́р -у m.

2.

v.t.

1) грузі́ць (карабе́ль), нагружа́ць

2) фрахтава́ць (перасыла́ць, пераво́зіць груз)

3) здава́ць у арэ́нду або́ найма́ць (тава́рны карабе́ль)

II

гл. freight train

apprentice

[əˈprentɪs]

1.

n.

1) чаля́днік -а m., ву́чань раме́сьніка або́ мастака́

2) навічо́к -ка́, пачатко́вец -ўца m.

2.

v.t.

аддава́ць або́ прыма́ць у наву́ку

They apprenticed their son to a blacksmith — Яны́ аддалі́ свайго́ сы́на ў наву́ку да каваля́