Verbum

лупі́цца

1. (лушчыцца – пра скуру і пад.) sich häuten; sich schälen; schélfern vi;

ску́ра лу́піцца die Haut schält sich [schélfert];

2. (адвальвацца – пра тынк і г. д.) ábbröckeln vi (s); ábblättern (пра фарбу)

перакіда́цца

1. (распаўсюджвацца) sich verbréiten; übergreifen* vi (пра пажар і г. д. auf A);

2. (перакульвацца) úmfallen* vi (s); úmstürzen vi (s); kéntern vi (s) (пра судна); úmkippen vi (s) (пра экіпаж)

захлібну́цца разм.

1. sich (beim Trínken) verschlúcken; (beim Schwímmen, beim Ertrínken) Wásser schlúcken;

2. вайск. (пра атаку) versánden vi, stécken bléiben*;

3. áusgehen* vi (s) (пра рухавік); verságen vi (пра аўтаматычную зброю)

узвар’ява́цца

1. (пра жывёлу) tóllwütig wérden, an Tóllwut erkránken;

2. разм. (пра чалавека) sich erzürnen, wild [wütend] wérden, in Wut geráten*

успамяну́ць разм. sich er¦ínnern (каго-н., што-н., пра каго-н., пра што-н. an A); zurückdenken vi (an A)

грунто́ўнасць ж.

1. (пра чалавека) Gründlichkeit f -, Solidi tät f;

2. (пра кнігу, даклад і пад.) Áusführlichkeit f -, Gründlichkeit f -

прытупля́цца

1. (пра нож і г. д.) stumpf wérden;

2. (пра пачуцці і г. д.) ábstumpfen vi (s), schwächer wérden

карпатлі́вы

1. (пра справу) mühsam, mühselig; zéitraubend (які патрабуе шмат часу);

карпатлі́вая пра́ца mühselige Kléinarbeit;

2. (пра чалавека) (péinlich) genáu

шму́ляцца

1. (пра вопратку) verschléißen* vi (s), sich ábtragen*, sich ábnutzen;

2. (сцерціся – пра скуру) sich (D) etw. wund réiben*