Verbum

круты́

1. (адвесны, абрывісты) steil; ábschüssig;

круты́ бе́раг stéiles Úfer, Stéilufer n -s, -;

круты́ пад’ём вытво́рчасці stéiler Ánstieg der Produktión;

2. (раптоўны, рэзкі) jäh, plötzlich; scharf;

круты́ паваро́т éine jähe [schárfe] Wéndung;

3. (суровы, упарты) hart, streng, schroff;

крутыя ме́ры schárfe [strénge] Máßnahmen;

круты́ но́раў ein schróffer Charákter [kɑ-] ein schróffes Wésen;

круто́е я́йка hártes [hart gekóchtes] Ei;

круты́ вар разм. síedendes [síedend héißes] Wásser;

крута́я ка́ша dícker Brei;

круто́е це́ста féster Teig;

круты́ маро́з strénger Frost

дастатко́ва прысл.

1. (у патрэбнай меры) genügend; genúg; zur Genüge; hínlänglich, zúlänglich, áusreichend;

у нас дастатко́ва вучэ́бных дапамо́жнікаў wir háben genügend Léhrmittel;

гэ́тага дастатко́ва das genügt; das reicht;

дастатко́ва сказа́ць es genügt zu ságen;

больш чым дастатко́ва mehr als genúg;

гэ́тага было́ б дастатко́ва, каб… das hätte geréicht, um…;

дастатко́ва было́ аднаго́ сло́ва ein Wort war genúg, es bedúrfte nur éines Wórtes;

2. у знач. вык es reicht; es genügt; genúg;

вам дастатко́ва то́лькі прапанава́ць Sie bráuchen nur vórzuschlagen

магчы́масць ж.

1. Möglichkeit f -, -en;

ёсць магчы́масць es bestéht die Möglichkeit;

даць магчы́масць éine Gelégenheit gében* [bíeten*], ermöglichen vt;

не скарыста́ць магчы́масці éine Gelégenheit versäumen [verpássen];

не дапуска́ць магчы́масці чаго-н. es [étwas] nicht wáhrhaben wóllen;

2. мн.:

магчы́масці Áussichten pl, Möglichkeiten pl;

у яго́ до́брыя магчы́масці er hat gute Áussichten;

матэрыя́льныя магчы́масці Míttel pl;

вытво́рчыя магчы́масці Produktiónsmöglichkeiten pl;

◊

па магчы́масці, па ме́ры магчы́масці nach Möglichkeit, nach Kräften;

пры пе́ршай магчы́масці bei érster Gelégenheit; so bald wie möglich

знаць​^I разм.

1. (ведаць) wíssen* vt; kénnen* vt (каго-н., мець веды);

знаць на па́мяць áuswendig kénnen*;

яго́ ўсе зна́юць ihn kénnen álle;

знаць каго-н у твар wíssen* wie jémand áussieht, j-n vom Séhen kénnen*;

2. (умець) kénnen* vt, können* vt, verstéhen* vt;

ён зна́е сваю́ спра́ву er verstéht séine Sáche;

◊

даць аб сабе́ знаць von sich hören lássen*;

знаць не зна́ю разм. mein Náme ist Háse, ich weiß von nichts;

не знаць ме́ры kein Maß und Ziel [kéine Grénzen, kéine Schránken] kénnen*;

знаць ме́ру Maß hálten*;

зна́ем мы ва́шага бра́та! ich kénne méine Páppenheimer!