Verbum

лама́цца

1. (распадацца) zerbréchen* vi (s), bréchen* vi (s), in Stücke géhen*;

2. (пра голас) bréchen* vi (s);

у яго́ лама́ецца го́лас er ist im Stímmbruch [Stímmwechsel];

3. (гнуцца) sich bíegen*; перан voll gestópft [voll gepfrópft (разм)] sein (пра шафы, куфры); bréchend [zum Bérsten] voll sein (ад чаго-н mit D); strótzen vi (ад чаго-н von, vor D);

стол лама́ўся ад страў der Tisch bog sich únter der Last der Spéisen;

4. (ісці напралом) stürmen vt; mit Gewált éinzudringen súchen;

◊ лама́ ў адчы́неныя дзве́ры óffene Türen éinrennen*

адка́з м

1. Ántwort f -, -en; Erwíderung f -, -en, Entgégnung f -, -en (пярэчанне);

стано́ўчы адка́з bejáhende [zúsagende] Ántwort;

адмо́ўны адка́з vernéinende [negatíve [-və], áblehnende] Ántwort;

у адка́з (на што-н) daraufhín; in Beántwortung (G);

у яго́ на ўсё гато́вы адка́з er hat ímmer [auf álles] éine (pássende) Ántwort (beréit);

2. (водгук, рэакцыя) Wíderhall m -(e)s, Écho n -s, -s, Resonánz f -;

3. (адказнасць) Verántwortung f -;

быць у адка́зе Réde und Ántwort zu stehen háben, verántwortlich sein;

закліка́ць да адка́зу zur Verántwortung [Réchenschaft] zíehen*, zur Réde stéllen;

трыма́ць адка́з sich verántworten; Réchenschaft áblegen

то́лькі

1. прысл nur, alléin, bloß; erst (у дачыненні да часу);

то́льк што so¦ében;

у мяне́ то́льк два сшы́ткі ich hábe nur zwei Héfte;

цяпе́р то́льк пяць гадзі́н es ist jetzt erst fünf Uhr;

то́льк цяпе́р erst jetzt;

2. злучн (ледзь) kaum;

то́льк ён увайшо́ў kaum war er éingetreten;

як то́льк sobáld, kaum;

не то́льк …, але́ nicht nur …, sóndern auch;

◊ чаго́ тут [там] то́льк не было́! was es da nicht álles gab;

яго́ то́лькі ба́чылі! und fort war er!;

паспрабу́й то́льк гэ́та зрабі́ць! versúch das nur!

пакіда́ць, пакі́нуць

1. lássen* vt;

пакіда́ць у спако́і in Rúhe lássen*; (не звяртаць увагі) áußer Acht lássen*;

пакіда́ць гэ́ты свет (памерці) das Lében lássen*;

пакі́нь гэ́та! lass das!;

я пакі́нуў свой сшы́так до́ма ich habe mein Heft zu Hause líegen lássen;

2. (адмовіцца, спыніць) áufhören vi (што-н mit D);

пакіда́ць рабо́ту áufhören zu árbeiten;

3. verlássen* vt; im Stich lássen* (пакінуць без дапамогі);

пакіда́ць усё álles stéhen und líegen lássen*;

пакіда́ць ха́ту [го́рад, бацько́ў] das Haus [die Stadt, die Éltern] verlássen*;

сі́лы пакіда́юць яго́ ihn verlässt die Kraft;

4. (пакінуць пасля сябе) hinterlássen* vt

найсці́

1. (натрапіць) (im Géhen [Fahren]) stóßen* (на што-н auf A, gégen A);

найсці́ на мель марск auf éine Sándbank [Úntiefe] áuflaufen*;

2. (насунуцца) sich schíeben*, verdécken vt;

хма́ра найшла́ на со́нца éine Wólke verdéckte die Sónne;

3. (апанаваць – пра пачуцці) überkómmen* vt;

не́йкая весяло́сць найшла́ на яго́ éine Fröhlichkeit überkám ihn;

што гэ́та на цябе́ найшло́? was ist denn in dich gefáhren?; was ist denn mit dir los?;

4. (панаходзіць, паназбірацца) zusámmenkommen* vi (s);

найшло́ мно́га наро́ду es sind viele Ménsehen [Léute] zusámmengekommen;

◊ найшла́ каса́ на ка́мень es ging [kam] hart auf hart

знаць​^I разм

1. (ведаць) wíssen* vt; kénnen* vt (каго-н, мець веды);

знаць на па́мяць áuswendig kénnen*;

яго́ ўсе зна́юць ihn kénnen álle;

знаць каго-н у твар wíssen* wie jémand áussieht, j-n vom Séhen kénnen*;

2. (умець) kénnen* vt, können* vt, verstéhen* vt;

ён зна́е сваю́ спра́ву er verstéht séine Sáche;

◊ даць аб сабе́ знаць von sich hören lássen*;

знаць не зна́ю разм mein Náme ist Háse, ich weiß von nichts;

не знаць ме́ры kein Maß und Ziel [kéine Grénzen, kéine Schránken] kénnen*;

знаць ме́ру Maß hálten*;

зна́ем мы ва́шага бра́та! ich kénne méine Páppenheimer!