operíeren

1.

vt аперы́раваць (каго-н.), рабі́ць апера́цыю (каму-н.)

2.

vi дзе́йнічаць, аперы́раваць (чым-н. – mit D)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Pflug

m -(e)s, Pflüge плуг

◊ die Hand an den ~ légen — узя́цца за пра́цу, пача́ць рабі́ць што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gásse

f -, -n заву́лак; ву́лічка; ву́зкі прахо́д

blínde ~ — тупі́к

hóhle ~ — лагчы́на, цясні́на

éine ~ bílden — рабі́ць прахо́д, выстро́йвацца шпале́рамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gegenüberstellen

аддз. vt (D) проціпастаўля́ць, супрацьстаўля́ць

j-n j-m ~ — рабі́ць во́чную ста́ўку каго́-н. з кім-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Konsequénz

f -, -en

1) паслядо́ўнасць

2) pl высно́вы

die ~en zíehen* — рабі́ць высно́вы; pl вы́нікі, насту́пствы

3) насто́йлівасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ста́ўка І ж

1. (у гульні) Éinsatz m -es, -sätze; Spíel¦einsatz m, Wétte¦einsatz m;

2. перан:

рабі́ць ста́ўку на што-н auf etw. (A) sétzen; séine Hóffnung auf [in] etw. (A) sétzen;

рабі́ць ста́ўку на каго-н sein Vertráuen [séine Hóffnung] auf [in] j-n sétzen;

3. эк (норма) Satz m -es, Sätze, Ráte f -, -n;

максіма́льная ста́ўка Höchstsatz m, Höchstrate f;

мініма́льная ста́ўка Míndestsatz m, Míndestrate f;

ста́ўк зарабо́тнай пла́ты Lóhnsatz m;

паво́дле са́май высо́кай ста́ўкі nach dem höchsten Satz

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

confuse

[kənˈfju:z]

v.

1) мяша́ць, заблы́тваць, рабі́ць замяша́ньне

2) не адро́зьніваць (адзі́н ад аднаго́), пераблы́тваць

3) саро́міць, бянтэ́жыць

4) ашаламля́ць; уво́дзіць у разгу́бленасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

idolize

[ˈaɪdəlaɪz]

1.

v.t.

1) пакланя́цца каму́ як і́далу, рабі́ць з каго́ і́дала

2) мо́цна любі́ць каго́, захапля́цца кім

2.

v.i.

пакланя́цца і́далам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

infirm

[ɪnˈfɜ:rm]

1.

adj.

1) няду́жы, слабы́, хво́ры

2) слабаво́льны, слабахара́ктарны, нерашу́чы

3) нямо́цны, хі́сткі, няўсто́йлівы

2.

v.t.

скасо́ўваць (зако́н, прывіле́й), рабі́ць неправамо́цным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

buttonhole

[ˈbʌtənhoʊl]

1.

n.

1) пятля́ f., pl. пе́тлі, пяце́лька f.

2) Brit., informal кве́тка ў пятлі́цы, бутанье́рка f.

2.

v.t.

рабі́ць пяце́лькі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)