Verbum

сцягну́ць

1. (туга перавязаць) zusámmenziehen* vt, fest bínden*, zúschnüren vt;

2. (войскі) zusámmenziehen* vt;

3. (зняць адкуль-н.) herúnterziehen* vt;

4. разм. (скрасці) stéhlen* vt, stíbitzen vt, kláuen vt;

5. безас., разм. zusámmenziehen* vt, zusámmenkrampfen vt, krümmen vt (пра сутаргу);

яму́ сцягну́ла руку́ er hat(te) éinen Krampf im Arm;

ад хо́ладу сцягну́ла па́льцы die Fínger sind steif vor Kälte;

6. (сабраць у адным месцы) zusámmenschleppen vt;

7. (зрушыць) ábziehen* vt, wégziehen* vt, zur Seite rücken

уступа́ць, уступі́ць​^II

1. (уваходзіць) éinrücken vi (s), éinziehen* vi (s); éinmarschieren* vi (s) (пра войскі);

2. (у арганізацыю) (in A) éintreten* vi (s), etw. (D) béitreten* vi (s);

уступа́ць у па́ртыю éiner Partéi béitreten;

3. (распачынаць якое-н дзеянне) eröffnen vt, begínnen* vt, ántreten* vt;

уступа́ць у шлюб юрыд. in den Éhestand treten*

уступа́ць у перамо́вы дып., тс. перан. Verhándlungen eröffnen; Unterhándlungen ánknüpfen; in Unterhándlungen treten*;

уступа́ць у бі́тву вайск. den Kampf eröffnen

4. муз. éinsetzen vi, éinfallen* vi (s)

уве́сці

1. éinführen vt; heréinführen vt (у напрамку да таго, хто гаворыць); hinéinführen vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць);

уве́сці во́йскі ў го́рад вайск. die Trúppen in die Stadt éinmarschieren lássen*;

2. (уцягнуць у што-н., схіліць да чаго-н.):

уве́сці ў выда́ткі j-m Únkosten [Áusgaben] verúrsachen; j-n in Únkosten stürzen;

◊

уве́сці ў зман írreführen vt, in die Írre führen;

3. (пастанавіць) éinführen vt;

уве́сці мо́ду éine Móde éinführen;

уве́сці надзвыча́йнае стано́вішча паліт. den Áusnahmezustand verhängen (дзе-н. über A);

уве́сці ў эксплуата́цыю эк. in Betríeb sétzen [nehmen*];

уве́сці ў дзе́янне éinsetzen vt;

уве́сці каго-н. у курс (спраў) j-n in éine Sáche éinführen, j-n von dem [über den] Stand der Dínge unterríchten

кі́даць

1. wérfen* vt, hínwerfen* vt; schméißen* vt (разм.) (шпурнуць); schléudern vt (з сілай);

кі́даць ка́мень у ваду́ éinen Stein ins Wásser wérfen*;

2. (хутка накіраваць) wérfen* vt;

кі́даць во́йскі ў бой вайск. die Trúppen in die Schlacht wérfen*;

3. (пакінуць) verlássen* vt, im Stich lássen*;

кі́даць сям’ю́ die Famili¦e verlássen* [im Stich lássen*]; Frau [Mann] und Kind(er) verlássen*;

кі́даць усё álles stehen und líegen lássen*;

4. (пераставаць рабіць што-н.) áufhören vi (што-н. mit D); áblassen* vi (што-н. von D);

кі́даць рабо́ту áufhören zu árbeiten; die Árbeit an den Nágel hängen (назаўжды);

кі́даць куры́ць sich (D) das Ráuchen ábgewöhnen, das Ráuchen áufgeben*;

кі́даць я́кар марск. Ánker wérfen*, vor Ánker géhen*; ánkern vi;

кі́даць збро́ю die Wáffen strécken; sich ergében* (здацца);

кі́даць жэ́рабя das Los wérfen*; lósen vi

вы́весці

1. heráusführen vt (у напрамку да таго, хто гаворыць); hináusführen vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць); wégführen vt (адвесці);

вы́весці во́йскі die Trúppen ábziehen* [zurückziehen*];

вы́весці карабе́ль на арбі́ту das Ráumschiff auf die Bahn bríngen*;

вы́весці з прэзі́дыума aus dem Präsídium áusschließen*;

2. (плямы) entférnen vt, heráusmachen vt;

3. (выкараніць) beséitigen vt; áusmerzen vt; áusrotten vt; vertílgen vt;

4. (зрабіць вывад) éinen Schluss zíehen*, fólgern vt, vi schlússfolgern неаддз. vt, vi; schlíeßen* vt, vi (заключыць); матэм. ábleiten vt, hérleiten vt;

вы́весці агу́льную адзна́ку éine Gesámtnote ermítteln;

5. (вырасціць) züchten vt;

вы́весці кураня́т Küken áusbrüten;

6. (пабудаваць) báuen vt; erríchten vt;

вы́весці ко́мін éinen Schórnstein báuen;

7. разм. (старанна напісаць, намаляваць) zéichnen vt, málen vt;

вы́весці каго-н з цярпе́ння j-n aus der Fássung bríngen*;

вы́весці каго-н з цяжко́га стано́вішча j-m aus der Pátsche hélfen*;

вы́весці са стро́ю вайск. kámpfunfähig máchen; тэх. (механізм машыны) áußer Betríeb sétzen;

◊

вы́весці на чы́стую ваду́ entlárven vt, blóßstellen аддз. vt

су́вязь ж.

1. Zusámmenhang m -(e)s, -hänge, Verbíndung f -, -en; фіз. Ko¦härénz f -, -en;

прычы́нная су́вязь Kausálzusammenhang m; філас. Kausalität f -, -en;

у су́вязі з … in Verbíndung mit (D), in [im] Zusámmenhang mit (D), in Bezíehung zu (D);

у су́вязі з гэ́тым, у гэ́тай су́вязі in díesem Zusámmenhang; daraufhín;

у агу́льнай су́вязі im állgeméinen Zusámmenhang;

2. (зносіны, адносіны) Verhältnis n -ses, -se, Verbíndung f -, -en, Zusámmenhalt m -(e)s, Bezíehung f -, -en;

су́вязь з ма́самі die Verbíndung [die Verbúndenheit, der Kontákt] mit den Mássen;

це́сная сябро́ўская су́вязь énges Fréundschaftsverhältnis, énge Fréundschaftsbande pl;

любо́ўная су́вязь Líebesverhältnis n;

свая́цкая су́вязь Verwándschaftsverhältnis n;

эканамі́чныя су́вязі Wírtschaftsbeziehungen pl;

усталява́ць су́вязь Verbíndung hérstellen;

падтры́мліваць су́вязь з кім-н. den Zusámmenhalt mit j-m pflégen, Verbíndung mit j-m hálten*;

згубі́ць су́вязь з кім-н. mit j-m die Verbíndung [Fühlung] verlíeren*;

мець вялі́кія су́вязі (дзелавыя) gute [éinflussreiche] Bezíehungen [Verbíndungen] háben;

пусці́ць у ход (усе́) су́вязі die [álle] Bezíehungen spíelen lássen*;

3. (пошта, тэлеграф) Náchrichtenwesen n Post- und Férnmeldewesen n -s;

слу́жба су́вязі Post- und Férnmeldedienst m -(e)s, -e;

аўтаматы́чная міжгаро́дняя су́вязь (телефонная) Sélbstwählfernverkehr m -s;

4. тэх. Verbíndung f; Verbánd m -(e)s, -bände;

5. вайск. Náchrichtenübermittlung f -, -en, Verbíndung f;

во́йскі су́вязі Náchrichtentruppen pl;

служба су́вязі Náchrichtenwesen n -s