Verbum

зага́д м.

1. Beféhl m -s, -e;

службо́вы зага́д díenstliche Verórdnung [Ánordnung], Díenstanweisung f -, -en;

баявы́ зага́д вайск. Geféchts befehl m;

выкана́нне зага́ду Beféhlsausführung f -;

падпара́дкавацца зага́ду dem Beféhl náchkommen*;

адмяні́ць зага́д den Beféhl rǘckgängig máchen;

зго́дна з зага́дам laut Beféhl, beféhlsgemäß; gemäß Ánweisung;

адда́ць зага́д éinen Beféhl gében* [ertéilen]; Beféhl m;

выліча́льны зага́д Réchenbefehl m

адне́сці

1. (аддаць) (hín)trágen* vt, (hín)bríngen* vt; wégtragen* vt, wégschaffen vt, fórtbringen* vt (прэч);

2. (пра вецер, ваду, натоўп і г. д.) ábtreiben* vt, fórttreiben* vt;

3. (дастасаваць; далічыць) zúschreiben* vt; zúrechnen vt (да чаго-н. D); bezíehen* vt, zurǘckführen vt (auf A);

4. (адкласці) verlégen vt, áufschieben* vt;

◊

адне́сці на чый-н. раху́нак j-m ánrechnen

выхава́нне н.

1. Erzíehung f -;

фізі́чнае выхава́нне Körpererziehung f -;

працо́ўнае выхава́нне Erzíehung im Árbeitsprozess, Erzíehung zur Árbeit;

дашко́льнае выхава́нне Vórschulerziehung f -, vórschulische Erzíehung;

адда́ць дзіця́ на выхава́нне ein Kind zur Erzíehung schícken (куды-н.); ein Kind erzíehen lássen* (дзе-н.)

2. (выхаванасць) Wóhlerzogenheit f -; Höflichkeit f -;

ён атрыма́ў до́брае выхава́нне er hat éine gúte Erzíehung genóssen; er hat éine gute Kínderstube gehabt

закла́д м.

1. (дзеянне) Versétzen n -s, Versátz m -(e)s, -e, Verpfändung f -, -en; Bürgschaft f -, -en;

прыня́ць у закла́д in Záhlung néhmen*;

2. (рэч) Pfand n -(e)s, Pfänder;

у закла́д als Pfand, zum Pfand;

адда́ць у закла́д in Versátz gében*, versétzen vt, verpfänden vt;

узя́ць пад закла́д gégen Pfand léihen*;

◊

бі́цца аб закла́д wétten vi, éine Wétte éingehen*

заклада́ць, закла́дваць

1. (палажыць куды-н.) légen vt; stécken vt (засунуць); verlégen vt (згубіць);

2. (залажыць) áusfüllen vt (дзіркі); verstópfen vt (заканапаціць);

3. (аддаць у заклад) versétzen vt, verpfänden vt;

4. (будынак і пад.) gründen, den Grúndstein legén (zu D);

заклада́ць по́мнік den Grúndstein zu éinem Dénkmal légen;

заклада́ць го́рад éine Stadt gründen [ánlegen];

5. (старонку, кнігу) dazwíschenlegen vt;

заклада́ць старо́нку ein Búchzeichen éinlegen [hinéinlegen]