excite

[ɪkˈsaɪt]

v.t.

1) трыво́жыць, хвалява́ць

2) выкліка́ць, распа́льваць (ціка́васьць)

to excite envy, appetite — выкліка́ць за́йздрасьць, апэты́т

to excite desire — распа́льваць жада́ньне

3) узбуджа́ць; падыма́ць (да дзе́йнасьці, на паўста́ньне)

4) утвара́ць электры́чнае або́ магні́тнае по́ле

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

rouse

[raʊz]

1.

v.t.

1) будзі́ць

I was roused by the ring of the telephone — Мяне́ разбудзі́ў звано́к тэлефо́на

2) пабуджа́ць, узбуджа́ць, узьніма́ць

He was roused to anger by the insult — Абра́за раззлава́ла яго́

2.

n.

пад’ём -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

prompt

[prɑ:mpt]

1.

adj.

1) ху́ткі, шпа́ркі

2) неадкла́дны, безадкла́дны, ху́ткі

I expect a prompt answer — Я чака́ю неадкла́днага адка́зу

not prompt — запо́зьнены, по́зны

2.

v.t.

1) падахво́чваць, прымуша́ць, схіля́ць

2) узбуджа́ць, выкліка́ць у́мку)

3.

v.i.

падка́зваць; быць суфлёрам

- a prompt box on a stage

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

spark

[spɑ:rk]

1.

n.

1) і́скра f.

2) про́бліск -у m.

a spark of light — про́бліск сьвятла́

3) Figur. ка́ліва n.

He had not a spark of interest — Ён ня меў ні ка́ліва зацікаўле́ньня

2.

v.i.

іскры́цца, дава́ць і́скры

3.

v.t.

1) запа́льваць і́скрай

2) Figur. узбуджа́ць (запа́л, акты́ўнасьць)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

awake

[əˈweɪk]

awoke or awaked

1.

v.i.

прачына́цца

2.

v.t.

1) будзі́ць

Awake me at six o’clock — Пабудзе́це мяне́ а шо́стай

2) абуджа́ць; узбуджа́ць (зацікаўле́ньне)

3.

adj.

1) прачну́ўшыся

to be awake — ня спаць

wide awake — зусім прачну́ўшыся

2) пі́льны; сьве́дамы

to be awake to opportunities — быць сьве́дамым, я́сна разуме́ць магчы́масьці

- awake to smth

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wring

[rɪŋ]

1.

v.t. wrung, wringing

1) выкру́чваць

to wring clothes — выкру́чваць бялі́зну

2) скру́чваць, лама́ць

3) выця́гваць

The old beggar could wring money from anyone by his sad story — Стары́ жабра́к патрапля́ў вы́цягнуць гро́шы ад ко́жнага сваёй су́мнай гісто́рыяй

4) узбуджа́ць, выкліка́ць боль, спага́ду

Their poverty wrung his heart — Іхная гале́ча бо́лем сьці́снула яму́ сэ́рца

2.

n.

выкру́чваньне, выціска́ньне n.

- wring one’s hands

- wring out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Klge

f -, -n

1) юрыд. ска́рга

ine schrftliche ~ — іскава́я зая́ва

ggen j-n ~ erhben* — падава́ць ска́ргу на каго́-н.

ine ~ nhängig mchen — узбуджа́ць ска́ргу [іск]

j-s ~ bweisen* — адмо́віць [адказа́ць] каму́-н. у іску́

eine ~ auf sich berhen lssen* — пакінуць ска́ргу без вы́нікаў

Verjährung iner ~ — іско́вая да́ўнасць

2) плач, рыда́нне; нарака́нне

in lute ~n usbrechen* — мо́цна распла́кацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gercht

I

n -(e)s, -e суд

ine Sche vor ~ brngen*узбуджа́ць спра́ву ў судзе́

j-n vor ~ lden* — вы́клікаць каго́-н. у суд

von ~s wgen — у судо́вым пара́дку

über j-n zu ~ stzen* — судзі́ць каго́-н.

zu ~ stzen* — засяда́ць у судзе́

das Jüngste ~ — рэл. стра́шны суд

II

n -(e)s, -e стра́ва

tschfertiges ~ — гато́вая стра́ва

~e uftragen* — падава́ць стра́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

whip

[hwɪp]

1.

v., whipped or whipt, whipping

2.

v.t.

1) удара́ць; біць; лупцава́ць; сьцёбаць, паганя́ць

to whip a horse on — паганя́ць каня́ пу́гай

2)

а) зрыва́ць, зьдзіра́ць зь сябе́

He whipped off his coat — Ён сарва́ў зь сябе́ плашч

б) схапі́ць, накі́нуць на сябе́

She whipped on her robe — Яна́ накі́нула на сябе́ капо́ту

3) узбуджа́ць, уздыма́ць, падахво́чваць

to whip up some enthusiasm — уздыма́ць энтузія́зм

4) зьбіва́ць (я́йка, сьмята́ну)

5) закіда́ць ву́ду

3.

v.i.

шуга́ць

The thief whipped behind a corner and escaped — Зло́дзей шугану́ў за рог і ўцёк

4.

n.

1) пу́га f., бізу́н -а́ m.

2) сьцёбаньне n. (пу́гай, бізуно́м)

3) кіраўні́к парля́мэнцкай фра́кцыі

4) фурма́н -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fire

[ˈfaɪr]

1.

n.

1) аго́нь -ню́ m., по́лымя n.

to light the fire — запалі́ць у пе́чы

2) пажа́р -у m.

3) запа́л, узды́м -у m.; натхне́ньне n.; па́лкасьць, палымя́насьць, жва́васьць f.

full of patriotic fire — по́ўны патрыяты́чнага запа́лу

4) пяку́чы боль, ліхама́нка f.; запале́ньне n.

5) Milit. аго́нь -ню́ m., стральба́ f.; абстрэ́л -у m.

6) закі́дваньне (пыта́ньнямі, кры́тыкай)

2.

v.t.

1) запа́льваць (дро́вы), падпа́льваць (дом)

2) палі́ць у пе́чы

3) абпа́льваць (керамічныя вы́рабы, цэ́глу)

4) сушы́ць (гарба́ту, тыту́нь)

5) узбуджа́ць, распа́льваць (фанта́зію)

6) страля́ць, палі́ць а́лпам)

7) informal кіда́ць а́менем)

8) informal звальня́ць (з пра́цы)

3.

v.i.

1) загара́цца (агнём, зло́сьцю, энтузія́змам)

2) страля́ць (са стрэ́льбы, гарма́ты)

3) абпа́львацца (як цэ́гла)

- be under fire

- fire off

- fire up

- on fire

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)