perforator

[ˈpɜ:rfəreɪtər]

n.

1) Tech. буры́льны малато́к

2) прыла́да для прабіва́ньня адту́лінаў (у папе́ры, на кінасту́жцы), пэрфара́тар -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

па́пка ж

1. (пад паперы) Áktendeckel m -s, -; (скорасшывальнік) Áktenordner m -s, -;

2. камп Órdner m;

рабі́ць [ствара́ць] па́пку для фа́йлаў éinen Órdner áblegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нарва́ць​I

1. (кветак і г. д.) pflücken vt; (сабраць) sámmeln vt, lesen* vt;

2. (паперы і г. д.) zerréißen* vt, zerfétzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

кашто́ўны

1. Wert-;

кашто́ўная пасы́лка Wértpaket n -(e)s, -e, Pakét mit Wértangabe;

кашто́ўныя папе́ры фін Wértpapiere pl;

2. перан wértvoll, kóstbar; hóchwertig (высакаякасны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стос м

1. (кніг і г. д) Stoß m -es, Stöße, Stápel m -s, -; Pakét n -s, -e;

2. (паперы) Ries n -es, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Fétzen

m -s, - абрэ́зак, ану́ча; pl лахманы́, рызманы́

ein ~ Papíer — кава́лак папе́ры

…so, dass die ~ flíegen* — …так, каб шматкі́ паляце́лі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

папе́ра ж

1. Papíer n -s, -e;

газе́тная папе́ра Zéitungspapier n;

ге́рбавая папе́ра Stémpelpapier n;

лінава́ная папе́ра lin(i)¦íertes Papíer;

прамака́льная папе́ра Löschpapier n;

папе́ра ў кле́тку karíertes Papíer;

2. канц Papíer n -s, -e, Schréiben n -s, -;

афіцы́йная папе́ра Díenstschreiben n;

3. мн:

папе́ры (дакументы) Papíere pl, Ákten pl;

4. (каштоўная) Papíer n, Wértpapier n;

◊ заста́цца [быць] толькі на папе́ры nur auf dem Papíer stéhen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

kursíeren

vi

1) быць у абарачэ́нні (пра манеты, каштоўныя паперы)

2) хадзі́ць, курсі́раваць (пра транспарт)

3) хадзі́ць, пашыра́цца, цыркулява́ць (пра чуткі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ruling

[ˈru:lɪŋ]

1.

n.

1) пастано́ва су́ду, судо́вая пастано́ва

2) ліне́йкі (на папе́ры)

2.

adj.

1) які́ ма́е ўла́ду, кіру́е дзяржа́вай, кіру́ючы

2) які́ пераважа́е, перава́жны; найбо́льш пашы́раны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

fasten

[ˈfæsən]

v.t.

1) прымацо́ўваць, прывя́зваць, зьвя́зваць; сашчэ́пліваць (папе́ры); сашрубо́ўваць

2) сьціска́ць (ру́кі, зу́бы)

3) зачыня́ць; замыка́ць; зашпіля́ць

to fasten a door — зашчапі́ць дзьве́ры

to fasten a blouse — зашпілі́ць блю́зку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)