Verbum

дах м.

1. Dach n -(e)s, Dächer;

аднаска́тны аднасхі́льны дах Púltdach n, Hálbdach n;

го́нтавы дах Schíndeldach n;

двухска́тны двухсхі́льны дах Sátteldach n;

жале́зны дах Bléchdach n;

чарапі́чны дах Zíegeldach n;

шатро́вы дах Túrmdach n;

са шкляны́м дахам glásgedeckt;

накры́ць дом дахам das Haus décken;

◊

жыць пад адны́м дахам únter éinem Dach(e) wóhnen;

2. перан. (прытулак) Óbdach n -(e)s;

◊

заста́цца без даху над галаво́й óbdachlos wérden

пост​^I м.

1. (пасада) Pósten m -s, -, Stéllung f -, -en, Amt n -(e)s, Ämter;

міністэ́рскі пост Minísteramt n -(e)s, Minísterposten m -s, -; Minístersessel m -s, -;

займа́ць пост éinen Pósten ínnehaben* аддз. [bekléiden];

2. вайск. Pósten m -s, -, Postíerung f -, -en, Stélle f -, -n; Wáchposten m (вартавы);

назіра́льны пост Beóbachtungsposten m;

расстаўля́ць пасты́ Pósten áufstellen;

стая́ць на пасту́ Pósten stéhen*;

быць заўжды́ на пасту́ перан. ímmer auf dem Pósten sein;

заста́цца на пасту́ перан. auf séinem Pósten áusharren

сядзе́ць

1. sitzen* vi;

заста́цца сядзе́ць sitzen bléiben*;

сядзе́ць на кані́ zu Pférde sitzen*;

сядзе́ць за стало́м am Tisch sitzen*; zu [bei] Tisch sitzen* (за ежай);

сядзе́ць на ку́кішках hócken vi; káuern vi;

сядзе́ць за кні́гамі über den Büchern sitzen*;

◊

сядзе́ць пад замко́м hínter Schloss und Ríegel sitzen*, éingesperrt sein;

2.:суке́нка сядзі́ць до́бра das Kleid sitzt gut;

◊

сядзе́ць на мялі́ auf dem Tróck(e)nen sitzen*;

сядзе́ць на я́йках auf den Éiern sitzen*; brüten vi;

сядзе́ць сі́днем разм. zu Háuse hócken, ein Stúbenhocker sein

глухі́

1. taub, gehörlos;

зусі́м глухі́ stócktaub, völlig taub;

быць глухі́м да чаго-н. перан. gégen etw. (A) taub sein, sich éiner Sáche verschlíeßen*;

не заста́цца глухі́м перан. j-m sein Ohr nicht verschlíeßen*; ein genéigtes Ohr schénken;

2. (пра гук) dumpf, klánglos, gedämpft; tónlos, stímmlos;

глухі́ зы́чны лінгв. stímmloser Konsonánt;

3. (густы, непраходны) dicht;

глухі́ лес díchter Wald;

4. (які знаходзіцца ў глушы) ábgelegen; öde;

глухая вёска entlégenes Dorf;

глуха́я мясцо́васць ábgelegene Gégend;

5. перан. (глыбокі, позні) rúhig, still;

глуха́я ноч éine stílle [stóck finstere] Nacht;

6. (суцэльны, без адтулін) blind, falsch;

глуха́я сцяна́ blínde Máuer

ду́рань м. разм.

1. Dúmmkopf m -(e)s, -köpfe; Tróttel m -s, -; Tölpel m -s, -; Schwáchkopf m; Dúmmlack m -(e)s, -e;

ён з ду́рняў ду́рань er ist ein áusgemachter [komplétter] Tróttel, er hat ein Brett vor dem Kopf;

◊

пакі́нуць каго-н у ду́рнях j-n zum Nárren hálten*;

п’я́ніца праспі́цца, а ду́рань ніко́лі ≅ als Ésel gebóren, als Ésel gestórben;

заста́цца ў ду́рнях mit lánger Náse ábziehen*, das Náchsehen háben;

ду́рань зако́наў не чыта́е, а свае́ ма́е für den Dúmmkopf gibt es kéine Gesétze;

стро́іць ду́рня sich dumm stéllen; den dúmmen Áugust máchen

жывы́

1. (які жыве) lébend, lebéndig; lébhaft, quícklebendig (поўны жыцця);

жывы́я кве́ткі lébende Blúmen;

жыва́я істо́та lébendes [lebéndiges] Wésen [Geschöpf];

заста́цца сяро́д жывы́х am Lében bléiben*;

жывы́-здаро́вы gesúnd und múnter, heil und únversehrt;

на фатагра́фіі ён як жывы́ auf dem Fóto ist er wie lebéndig [so wie er leibt und lebt];

2. (ажыўлены, бойкі) lébhaft, rége; múnter, áufgeweckt (жвавы, порсткі); flink (спрытны);

жывы́я во́чы lébhafte Áugen;

◊

жыва́я вага́ Lébendgewicht n -(e)s, -e;

жыва́я мо́ва lébende Spráche;

ніво́днай жыво́й душы́ kéine Ménschenseele;

зачапі́ць каго-н. за жыво́е j-s wúnden Punkt tréffen*;

ні жывы́ ні мёртвы hálbtot, erstárrt (vor Schreck, Entsétzen)