Verbum

repudiate

v.t.

1) не прызнава́ць чаго́-н.; адкіда́ць

to repudiate a doctrine — адкі́нуць дактры́ну

2) адмаўля́цца прызна́ць або́ заплаці́ць

to repudiate a debt — адмо́віцца заплаці́ць доўг

3) вырака́цца

to repudiate a son — вы́рачыся сы́на

repugnance

n.

мо́цная нелюбо́ў, няпры́язьнь; бры́дасьць, агі́да f. (да каго́-чаго́)

repugnant

adj.

1) пры́кры, непрые́мны; нясьце́рпны, нязно́сны

Work is repugnant to lazy people — Пра́ца нясьце́рпная для ляні́вых людзе́й

2) супярэ́чны, супраці́ўны

repulse

v.t.

1) адбіва́ць, адганя́ць

2) адмаўля́цца прыня́ць, адкіда́ць

to repulse the plan — адкі́нуць плян

n.

1) адпо́р -у m.

2) адмо́ва f., адкіда́ньне n.

repulsion

n.

1) вялі́кая няпры́язьнь, бры́дасьць або́ агі́да

2) адмо́ва f., адкіда́ньне n.

repulsive

adj.

брыдкі́; агі́дны, пры́кры

repulsiveness

n.

бры́дасьць, агі́да f.

reputable

adj.

1) паважа́ны, шанава́ны; шано́ўны, пава́жны (пра век)

2) з до́брай рэпута́цыяй

reputation

n.

1) рэпута́цыя f.

to have the reputation — сла́віцца

He had the reputation of being very bright — Ён сла́віўся тым, што быў ве́льмі здо́льны і ке́млівы

2) до́брае імя́, вялі́кая паша́на, пава́га ў і́ншых

a person of reputation — паважа́ны чалаве́к

3) сла́ва f.

a scientist of worldwide reputation — вучо́ны з сусьве́тнай сла́вай

reputed

adj.

меркава́ны; які́ ма́е быць

He is the reputed author of a book — Мярку́ецца, што ён ма́е быць а́ўтарам кні́гі