schíeben
*
I
1.
vt штурха́ць, пхаць, пасо́ўваць
etw. auf die lánge Bank ~ — адклада́ць што-н. на до́ўгі час
den Fúßball ~ — ве́сці мяч (футбол)
Kégel ~ — гуля́ць у ке́глі
er muss ímmer geschóben wérden — яго́ заўсёды трэ́ба падштурхо́ўваць
die Schuld auf j-n ~ — звалі́ць віну́ на каго́-н.
2.
(sich)
(in A, durch A) паво́льна прабіра́цца, праці́сквацца (куды-н., праз што-н.)
II
vt спекулява́ць
Wáren ~ — спекулява́ць тава́рамі
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
bob
I [bɑ:b]
v. bobbed, -bbing
1) сту́каць
2) рапто́ўна схілі́цца
He bobbed suddenly and avoided the blow — Ён ра́птам схілі́ўся, каб пазьбе́гнуць уда́ру
•
- bob up
II [bɑ:b]
1.
n.
1) ко́ратка падстры́жаныя валасы́ (у жанчы́ны ці дзіця́ці)
2) вузел -ла́, зьвя́зак -ка, пук пука́ m.
3) падрэ́заны хвост
4) падве́ска f., адве́с -а m.
5) плаво́к, паплаво́к -ўка́ m.
6) са́ні pl.
7) мадуля́цыя f.
2.
v.t.
1) стры́гчы ко́ратка валасы́
2) падраза́ць хвост (каню́ ці саба́ку)
III [bɑ:b]
1.
n.
лёгкі штуршо́к, уда́р; лёгкае сту́каньне
2.
v.t. bobbed, -bbing
1) лёгка штурха́ць, шлёпаць
2) сту́каць
IV [bɑ:b]
n., pl. bob, Brit., Sl.
шы́лінг -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
stóßen
*
1.
vt
1) штурха́ць, пхаць
j-n von sich (D) ~ — адпіхну́ць каго́-н. ад сябе́
2) уда́рыць, нане́сці ўдар
3) басці́
4) таўчы́
5) тэх. таўчы́
2.
vi
1) басці́ся, бада́цца
2) трэ́сці (пра машыну)
3) уда́рыць
in die Flánke ~ — уда́рыць з фла́нга
4) (s) (an A) сту́кнуцца (аб што-н.), наткну́цца (на што-н.)
ans Land ~ — прыча́ліць
vom Lánde ~ — адча́ліць ад бе́рага
5)
ins Horn ~ — трубі́ць у рог
3.
(sich)
1) штурха́цца
2) (an D) вы́цяцца, уда́рыцца (аб што-н.)
3) быць шакі́раваным (чым-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)