predominant

[prɪˈdɑ:mɪnənt]

adj.

1) які́ ма́е больш сі́лы, ула́ды, уплы́ву

2) перава́жны, які́ пераважа́е (у сі́ле, уплы́ве, лі́ку), які́ ма́е перава́гу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

рэга́лія ж

1. (знак манархічнай улады) Insígni¦en pl;

2. (манапольнае права) Regál(e) n -s, -li¦en;

3. мн:

рэга́ліі (знакі ўзнагароды) Áuszeichnungen pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зня́ты

1. (звольнены) séines Ámtes [Póstens] enthóben; ábgesetzt;

зня́ты ад ула́ды entmáchtet;

2. (ураджай) ábgeerntet; die ábgebrachte Érnte;

3. фота áufgenommen;

4. (памяшканне) gemíetet, vermíetet

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

булава́ ж гіст

1. (зброя) Kéule f -, -n

2. (знак вярхоўнай улады) Stab m -(e)s, Stäbe;

ге́тманская булава́ Hétmanstab m;

3. спарт Kéule f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

abjure

[æbˈdʒʊr]

v.t.

1) адрака́цца, зрака́цца, адмаўля́цца

to abjure power — адрачы́ся ад ула́ды, зрачы́ся ўла́ды

2) афіцы́йна адступа́цца

to abjure one’s religion — адступі́цца ад ве́ры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

захо́п м Ergréifung f -; Ánsichreißen n -s; Wégnahme f -, Wégnehmen n, -s (адбіранне); Besítz¦ergreifung f - (чаго-н von D); Eróberung f -, -en (заваяванне);

захо́п ула́ды Máchtergrei fung f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ambition

[æmˈbɪʃən]

n.

1) амбі́цыя f., сла́валю́бства n.; імкне́ньне да паша́ны (сла́вы, ула́ды)

2) прадме́т жада́ньня

His ambition was to become a writer — Яго́ным імкне́ньнем было́ стаць пісьме́ньнікам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

assumption

[əˈsʌmpʃən]

n.

1) прысвае́ньне, захапле́ньне n. (ула́ды); прыня́цьце n. (абавя́зку)

2) дапушчэ́ньне, меркава́ньне n.

You are making a dangerous assumption — Вы ро́біце небясьпе́чнае дапушчэ́ньне

3) наха́бства n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

conterminous

[kənˈtɜ:rmɪnəs]

adj.

1) які́ ма́е супо́льную мяжу́; суме́жны

2) супада́льны, сутрыва́льны

The terms of office of the president and his chief advisor are conterminous — час ула́ды прэзыдэ́нта і яго́ гало́ўнага дара́дніка супада́юць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

саве́т м

1. гіст (орган улады) Sowjét m -s, -s;

Вярхо́ўны саве́т der Óberste Sowjét;

саве́т наро́дных дэпута́таў der Sowjét der Vólksdeputierten;

2. (калегіяльны орган) Rat m -(e)s, Räte;

кансультаты́ўны саве́т Béirat m;

Саве́т Бяспе́кі (ААН) Sícherheitsrat der UNO), UN-Sícherheitsrat; гл тс рада 2.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)