constitute

[ˈkɑ:nstətu:t]

v.t.

1) утвара́ць; склада́ць

2) пастанаўля́ць, уво́дзіць (зако́н)

3) арганізава́ць; засно́ўваць

4) пра́ўна афармля́ць

5) прызнача́ць; выбіра́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

work in

уста́віць, уво́дзіць

He worked in a few jokes in his speech — Ён уста́віў ко́лькі жа́ртаў у сваю́ прамо́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ärgern

1.

vt злава́ць, раздражня́ць; уво́дзіць у злосць

es ärgert ihn — яму́ пры́кра

2.

(sich) злава́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

éingeben

* vt

1) дава́ць (лякарства)

2) перан. наво́дзіць (на думку)

3) падава́ць (заяву)

4) камп. уво́дзіць да́ныя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

confuse

[kənˈfju:z]

v.

1) мяша́ць, заблы́тваць, рабі́ць замяша́ньне

2) не адро́зьніваць (адзі́н ад аднаго́), пераблы́тваць

3) саро́міць, бянтэ́жыць

4) ашаламля́ць; уво́дзіць у разгу́бленасьць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

implant

1. [ɪmˈplænt]

v.t.

1) усяля́ць, уво́дзіць, укараня́ць (ідэ́і)

2) устаўля́ць (зу́бы)

3) садзі́ць

4) пераса́джваць жыву́ю тка́нку

2. [ˈɪmplænt]

n.

пераса́джаная жыва́я тка́нка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

introduce

[,ɪntrəˈdu:s]

v.t.

1) уво́дзіць; устаўля́ць, усо́ўваць

2) прадстаўля́ць

Allow me to introduce myself — Дазво́льце прадста́віцца

3) знаёміць

4) уно́сіць, падава́ць (для разгля́ду)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bring in

а) уво́дзіць

б) дава́ць прыбы́так

в) афіцы́йна паведамля́ць, абвяшча́ць

to bring in a verdict — абвясьці́ць прысу́д

г) здабыва́ць на́фту

д) арышто́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

распача́цца, распачына́цца ánfangen* vi, begínnen* vi; éinsetzen vi (уводзіць у дзеянне); séinen Ánfang néhmen* (браць пачатак); éintreten* vi (s), ánlaufen* vi (s), ánbrechen* vi (s) (настаць); ánfallen* vi (s) (пра хваробу і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

initiate

1. [ɪˈnɪʃieɪt]

v.t.

1) пачына́ць, распачына́ць, ініцыява́ць

2) урачы́ста прыма́ць у арганіза́цыю, адкрыва́ць таямні́цу

3) знаёміць, уво́дзіць каго́ ў што, утаямні́чваць

2. [ɪˈnɪʃiət]

n.

новапрыня́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)