Verbum

an=

аддзял. прыстаўка, указвае на:

1) дакрананне, набліжэнне, злучэнне чаго-н. з чым-н.: ánkleben прыкле́йваць

2) прырост, павелічэнне: ánsteigen падыма́цца i г.д.

Verbíndung

f -, -en

1) су́вязь, злучэ́нне, канта́кт, спалучэ́нне, зно́сіны

mit j-m in ~ stéhen* — быць [знахо́дзіцца] у су́вязі з кім-н., падтры́мліваць су́вязь з кім-н.

mit j-m in ~ tréten* — уступі́ць у су́вязь [у адно́сіны] з кім-н.

2) хім. злучэ́нне

3) pl су́вязі; пратэ́кцыя

seine ~en spíelen lássen* — пусці́ць у ход свае́ су́вязі

Kombinatíon

f -, -en

1) камбіна́цыя (у розн. знач.)

2) матэм. злучэ́нне

3) камбінезо́н (рабочы, спартыўны); камбіна́цыя (бялізна)

4)

nórdische ~ — гарналы́жнае двухбо́р’е

alpíne ~ — альпі́йскае двухбо́р’е (лыжы)

Stoß

I

m -es, Stöße штуршо́к; уда́р; парыў (ветру)

2) тэх. стык, злучэ́нне; сутыкне́нне

3) фіз. і́мпульс

4) вайск. адда́ча; кулямётная чарга́

II

m -es, Stöße стос, кі́па, па́чак; шта́бель