нада́ць

1. (выгляд, форму і г. д.) verléihen* vt, gében* vt;

нада́ць значэ́нне Bedéutung béimessen*;

нада́ць сі́лу Kraft verléihen*;

2. (званне, права і г. д.) verléihen* vt, zúerkennen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Würde

f -, -n

1) го́днасць

er hielt es für únter séiner ~ — ён лічыў гэ́та ніжэ́й сваёй го́днасці

2) зва́нне, сан

mit éiner ~ bekléiden — прысво́іць яко́е-н. зва́нне

ein Mann in Amt und ~n, ein Mann in [von] Rang und ~n — чалаве́к з грунто́ўным [трыва́лым] стано́вішчам

◊ ~ bringt Bürde — ≅ стано́вішча абавя́звае

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

артыст м.

1. Künstler m -s, -; Scháuspieler m -s, -; Artíst m - -en, -en (тэатра лёгкага жанру, цырка);

заслу́жаны артыст verdíenter Scháuspieler;

наро́дны артыст Vólkskünstler m (званне);

2. разм. (той, хто таленавіта робіць што-н.) Könner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вучо́ны

1. (пра чалавека) geléhrt;

2. (у адносінах да навукі) geléhrt, wíssenschaftlich;

вучо́нае грама́дства wíssenschaftliche Geséllschaft;

вучо́ная ступе́нь akadémischer Grad;

вучо́нае зва́нне Professórentitel m -s, -;

3. (дрэсіраваны) ábgerichtet, dressíert;

4. у знач. наз. м. Geléhrte (sub) m -n, -n, Wíssenschaftler m -s, -;

сусве́тны вучо́ны ein Geléhrter von Wéltruhm

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

чын​II м. кніжн. (пасада) Díenstgrad m -(e)s, -e, Rang m -(e)s, Ränge; Würde f -, -n (званне; царк. сан);

ні́жні чын вайск. гіст. Geméine m -n, -n;

мець высо́кі чын éinen hóhen Rang bekléiden;

пазбаўля́ць чыно́ў áller Würden entkléiden;

чалаве́к у чына́х ein Mann in Amt und Würden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Grad

m -(e)s, -e

1) гра́дус

fünf ~ Kälte — пяць гра́дусаў маро́зу

2) ступе́нь

bis zu éinem gewíssen ~e — да не́йкай ступе́ні

im höchsten ~e — у вышэ́йшай ступе́ні

2) чын, ранг, ступе́нь

der akadémische ~ — акадэмі́чнае зва́нне; вучо́ная ступе́нь

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verléihen

* vt (D)

1) пазыча́ць, дава́ць у доўг [напрака́т]

sein Ohr j-m ~ — вы́слухаць каго́-н.

2) надава́ць (бляск, сілу і г.д. чаму-н.)

éinem Gedánken Áusdruck ~ — вы́казаць ду́мку

3) узнагаро́джваць (ордэнам каго-н.), прысво́йваць (званне каму-н.); прысуджа́ць (прэмію каму-н.)

ihm wúrde ein Órden verlíehen — яго́ ўзнагаро́дзілі о́рдэнам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Stand

m -es, Stände

1) ме́сца, месцазнахо́джанне

ein Sprung aus dem ~ — скачо́к з ме́сца [без разбе́гу]

éinen gú- ten ~ bei j-m háben — мець до́брую рэпута́цыю ў каго́-н.

2) стано́вішча, стан

éinen schwéren ~ háben — быць у ця́жкім стано́вішчы

etw. (gut) im ~e erhálten* — захо́ўваць што-н. у до́брым ста́не

er ist im gúten ~e — у яго́ до́бры стан здаро́ўя

3) узро́вень

éinen hóhen ~ erréichen — падня́цца на высо́кі ўзро́вень

den ~ hálten* — захо́ўваць узро́вень (тс. перан.)

4) курс (акцый)

5) гіст. сасло́ўе; перан. зва́нне, прафе́сія

der drítte ~ — трэ́цяе сасло́ўе

ein Mann von ~ und Würden — уплыво́вы [зна́тны] чалаве́к

6) кіёск, ларо́к

7) канто́н (Швейцарыі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)