Verbum

цень м.

1. Schátten m -s, -;

начныя цені Fíttiche der Nacht (паэт.);

кі́даць цень Schátten wérfen* (на што-н. auf A), beschátten vt;

2. (здань) Schátten m -s, -, Geist m -es, -er;

ца́рства ценяў Scháttenreich m -(e)s, Reich der Schátten;

ні ценю kéine Spur, kéinen Schímmer;

ні ценю сумне́ння kein Zwéifel;

быць у цяні́ im Dúnkeln bléiben*, im Híntergrund sein [stehen*];

кі́даць цень на каго-н. перан. éinen Schlátten auf j-n wérfen*;

хадзі́ць за кім-н. як цень j-m wie ein Schátten fólgen;

ад яго́ заста́ўся адзі́н то́лькі цень er ist nur noch ein Schátten (séines selbst)

насі́цца

1. (хутка рухацца) (umhér)laufen* vi (s), rénnen* vi (s); (herúm)flíegen* vi (s) (лятаць);

2. перан. úmgehen* vi (s), úmlaufen* vi (s);

но́сяцца чу́ткі es géhen Gerüchte um;

насі́цца ў паве́тры (адчувацца) es liegt in der Luft;

3. (з кім-н., чым-н.):

насі́цца з ду́мкай sich mit dem Gedánken trágen*;

з ім на́дта мно́га насі́ліся man gab sich állzu viel mit ihm ab;

4. (пра адзенне) sich trágen*, háltbar sein;

◊

насі́цца з кім-н. [чым-н.] як з пі́санай то́рбай ein gróßes Getúe mit j-m [etw. D] máchen; j-n (etw.) wie ein róhes Ei behándeln

вы́пусціць

1. hináuslassen* vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heráuslassen* vt (у напрамку да таго, хто гаворыць);

вы́пусціць з рук fállen lássen*; aus den Händen gléiten lássen* (тс. перан.)

2. фін. (пазыку і г. д.) in Úmlauf sétzen, emittíeren vt; áusgeben* vt;

вы́пусціць тава́ры на ры́нак Wáren auf den Markt bríngen*;

3. эк. (даць прадукцыю) produzíeren vt; hérstellen vt; líefern vt; heráusbringen* vt;

4. (з навучальнай установы) das Ábgangszeugnis áusstellen (каго-н. D);

вы́пусціць спецыялі́стаў Fáchleute áusbilden;

5. (вызваліць) fréilassen* аддз. vt; auf fréien Fuß sétzen;

6. (выдаць) heráusgeben* vt;

вы́пусціць газе́ту die Zéitung heráusgeben*;

◊

вы́пусціць кіпцюры́ die Krállen zéigen

канёк м.

1. памянш. Pférdchen n -s, -;

канёк-гарбуно́к фалькл. das Záuberpferdchen;

2. (на даху) First m -(e)s, -e, Dáchgrat m -(e)s, -e;

3. (для катання на лёдзе) Schlítt¦schuh m -(e)s, -e (часцей ужываецца pl);

бегавы́я канькі́ Schnéll(lauf)schlitt¦schuhe pl;

фігу́рныя канькі́ Kúnstlaufschlitt¦schuhe pl;

ро́лікавыя канькі́ Róllschuhe pl;

бег на канька́х Éislauf f -(e)s;

ката́цца на канька́х Schlítt¦schuh láufen*;

надзе́ць канькі́ die Schlítt¦schuhe ánschnallen;

зняць канькі́ die Schlítt¦schuhe ábschnallen;

4. перан. Stéckenpferd n -(e)s, -e, Hobby [´hɔbi] n -s, -s;

◊

се́сці на свайго́ канька́ sein Stéckenpferd réiten*; auf sein Líeblingsthema zu spréchen kómmen*

ключ м.

1. Schlüssel m -s, -;

тэх. га́ечны ключ (verstéllbarer) Schráubenschlüssel m;

тарцо́вы ключ Stéckschlüssel m;

кансе́рвавы ключ Dósenöffner m -s, -, Büchsenöffner m;

замыка́ць на ключ verschlíeßen* vt, zúschließen* vt;

2. перан. Schlüssel m;

даць ключ да разуме́ння den Schlüssel zum Verständnis líefern;

3. (да шыфру) Schlüssel m;

4. муз. Schlüssel m, Nótenschlüssel m;

скрыпі́чны ключ Violínschlüssel [vi-] m, G-Schlüssel m;

басо́вы ключ Bássschlüssel m, F-Schlüssel m;

ключ настро́йшчыка Stímmhammer m -s, -;

5. радыё Táste f -, -n; эл. Schálter m -s, -;

ключ Мо́рзэ Mórsetaste f;

перада́ча ключо́м Tástfunk m -(e)s, -e;

авары́йны ключ Nótschalter m -s, -

ко́ла н.

1. Rad n -es, Räder;

чо́ртава ко́ла Ríesenrad n;

тэх. махаво́е ко́ла Schwúngrad n;

зубча́тае ко́ла Záhnrad n;

вяду́чае ко́ла Tríebrad n, Ántriebsrad n;

вядо́мае ко́ла ángetriebenes Rad;

руляво́е ко́ла Lénkrad n; Stéuerrad n;

ко́ла храпаво́е [тармазно́е] ко́ла Spérrrad n;

чарвя́чнае ко́ла Schnéckenrad n;

запасно́е ко́ла Ersátzrad n, Resérverad [-və-] n;

◊

павярну́ць ко́ла гісто́рыі наза́д das Rad der Geschíchte zurückdrehen;

ко́ла шча́сця [фарту́ны] Glücksrad n;

2. (круг, тс. перан.) Kreis m -es, -e;

танцава́льнае ко́ла Tánzkreis m;

ко́ла тэ́маў Thémenkreis m -es, -e, Thémenbereich m, n -(e)s, -e;

3. (акружнасць) матэм. Kréisumfang m -(e)s, -fänge

вайна́ ж.

1. Krieg m -(e)s, -е;

сусве́тная вайна́ Wéltkrieg m;

захо́пніцкая вайна́ Eróberungskrieg m, Ráubkrieg m;

абаро́нчая вайна́ Vertéidigungskrieg m, Defensívkrieg m;

біялагі́чная вайна́ Krieg mit biológischen Wáffen;

хімі́чная вайна́ Krieg mit chémischen Wáffen; Chemíewaffenkrieg m;

я́дзерная вайна́ Atómkrieg m;

вайна́ за незале́жнасць Únabhängigkeitskrieg m;

развяза́ць вайну́ éinen Krieg entfésseln;

ісці́ на вайну́ in den Krieg zíehen*;

уступі́ць у вайну́ in den Krieg éintreten*;

вы́весці з вайны aus dem Krieg áusschalten;

спыне́нне ста́ну вайны Áufhebung des Kríegszustandes;

2. перан. Kampf m -(e)s, Kämpfe; Krieg m;

вайн з самі́м сабо́ю der Kampf mit sich selbst

захапі́ць

1. (рукамі) pácken vt, (er)fássen vt, (er)gréifen* vt; in die Hand néhmen*;

2. (узяць з сабою) mítnehmen* vt;

3. (авалодаць сілай) ergréifen* vt; sich bemächtigen (што-н. G); an sich réißen*, an sich bríngen* (тэрыторыю і г. д.);

захапі́ць ула́ду die Macht ergréifen*;

4. (заспець) ántreffen* vt, erréichen vt; erwíschen vt (разм.); ertáppen vt, überráschen vt (застаць, заспець);

захапі́ць на ме́сцы злачынства auf fríscher Tat [in flagránti] ertáppen;

5. перан. (зачараваць) mítreißen* vt, pácken vt; bezáubern vt;

му́зыка захапі́ла мяне́ die Musík ergríff [fésselte, fasziníerte] mich;

◊

у мяне́ захапі́ла дух mir stóckte der Átem, es verschlúg mir den Átem