Verbum

мабіліза́цыя ж.

1. вайск. Mobílmachung f -, -en (на што-н. für A);

усеагу́льная мабіліза́цыя állgeméine Mobílmachung f, Generálmobilmachung f;

абвяшчэ́нне мабіліза́цыі die Bekánntgabe der Mobílmachung;

2. перан. Mobilisíerung f -, -en; Áufbietung f -;

мабіліза́цыя ўну́траных рэсу́рсаў Mobilisíerung [Erschlíeßung] ínnerer Resérven [-vən]

піха́ць

1. stóßen* vt; drängen vt; schúbsen vt (разм.);

піха́ць каго-н. ánstoßen vt; éinen Stoß versétzen [geben*] (D);

2. (рухаць наперад) vórwärts stóßen*; vor sich hérstoßen*; schíeben* vt; перан. fördern vt;

3. (стымуляваць) ánspornen vt; áufstacheln vt

смяро́тны, смяртэ́льны (кніжн.)

1. tödlich, tódbringend; мед. letál;

смяро́тны яд tödliches Gift;

смяро́тная хваро́ба tödliche [lébensgefährliche] Kránkheit;

2. перан. tödlich, Tod-, Tódes-, zum Stérben, Stérbens-;

смяро́тны страх Tódesangst f -;

смяро́тная няна́вісць Tódfeindschaft f -;

смяро́тная небяспе́ка Tódesgefahr f -, Lébensgefahr f

эксплуата́цыя ж.

1. паліт., эк., тс. перан. Áusbeutung f -;

2. тэх. Betríeb m -(e)s; Áusnutzung f -;

эксплуата́цыя чыгу́нкі Éisenbahnbetrieb m;

здаць у эксплуата́цыю dem Betríeb übergében*;

прыня́ць у эксплуата́цыю in Betríeb néhmen*;

уво́д у эксплуата́цыю Inbetríebsetzung f -

жылка ж.

1. разм. (крывяносны сасуд) Blútäderchen n -s, -;

2. бат. Áder f -, -n, Bláttader f Bláttrippe f -, -n;

3. (палоска ў горнай пародзе) Áder f -, -n;

4. перан. (здольнасць, схільнасць) Ader f -, -n;

паэты́чная жылка díchterische Áder

задзьму́ць

1. ánfangen* zu blásen;

2. гл. задзімаць

2.задзяўбці

1. (насмерць) zerpícken vt, zerhácken vt; mit dem Schnábel zu Tóde hácken;

2. (пачаць дзяўбці) ánfangen* zu pícken;

3. перан. разм. j-m (mit Schikánen, Ángriffen) arg zúsetzen

закрана́ць, закрану́ць

1. berühren vt, stréifen vt;

закрана́ць пыта́нне éine Fráge berühren [stréifen];

закрана́ць балю́чае ме́сца die wúnde Stélle berühren;

2. перан. (звярнуць увагу) éingehen* vi (s) (што-н. auf A);

3. (запыніць, выклікаць наразмову) ánhalten* vt, ánsprechen* vt

здзе́рці

1. ábziehen* vt;

здзе́рці кару́ (з чаго-н.) ábrinden vt;

здзе́рці шку́ру die Haut [das Fell] ábziehen*;

2. перан. разм. schröpfen vt, das Fell über die Óhren zíehen*;

ён садра́ў [здзёр] з мяне́ вялі́кую су́му er hat mich tüchtig [órdentlich] geschröpft