Verbum

whiz, whizz

[hwɪz]

1.

n.

1) сьвіст -у m. (паве́тра); гудзе́ньне, шыпе́ньне n.

2) Sl. ма́йстар -ра m., знаве́ц -ўца́ m.

2.

v.i.

сьвіста́ць; шыпе́ць

An arrow whizzed past his head — Страла́ прасьвіста́ла паўз яго́ную галаву́

sparkle

[ˈspɑ:rkəl]

1.

v.i.

1) іскры́цца

The fireworks sparkled — Фаервэ́ркі іскры́ліся

2) зіхаце́ць, зьзяць

The diamonds sparkled — Дыя́манты зьзя́лі

3) шыпе́ць, пе́ніцца

2.

n.

1) і́скра f.

2) бляск -у m.

3) бліску́часьць f.; жы́васьць, жва́васьць f.

hiss

[hɪs]

1.

v.i.

1) шыпе́ць, сы́каць, сычэ́ць (як гусь, вужа́ка); сквірчэ́ць

2) сы́каць, сычэ́ць (са зло́сьці)

3) асьві́стаць (на сцэ́не)

2.

n.

1) шыпе́ньне, сычэ́ньне n. (гусе́й); сквірчэ́ньне (пры сма́жаньні)

2) сьвіст -у m. (незадавальне́ньня, асуджэ́ньня)

spit

I [spɪt]

1.

spat or spit, spitting

2.

v.t.

1) плява́ць

2) выплёўваць

3.

v.i.

1) плява́цца

2) трашчэ́ць, шыпе́ць (пра сьве́чку, аго́нь); пы́рхаць, фы́ркаць (пра ката́)

3) церушы́ць (пра дро́бны сьнег), імжэ́ць (пра дождж)

4.

n.

1) сьліна́ f.; пляво́к -ўка́ m.

2) плява́ньне n.

3) дро́бны дождж або́ сьнег

•

- spitting image

II [spɪt]

1.

n.

1) ражо́н -на́ m. (для сма́жаньня мя́са)

2) каса́ f., мыс -у m.

2.

v.t.

1) натыка́ць, наткну́ць (на ражо́н)

2) прабіва́ць, прабі́ць; пракало́ць