shirk

[ʃɜ:rk]

1.

v.i.

выкру́чвацца, ухіля́цца (ад пра́цы, абавя́зкаў)

2.

n.

хітру́н -а́ m., хто ўхіля́ецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

obviate

[ˈɑ:bvieɪt]

v.

пазьбяга́ць, пазбаўля́цца, адхіля́ць, ухіля́цца

to obviate a difficulty — пазба́віцца ця́жкасьці

to obviate danger — адхілі́ць небясьпе́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

parry

[ˈpæri]

1.

v., -ried, -rying

адбіва́ць (уда́р), ухіля́цца (ад уда́ру, ад пыта́ньняў), пары́раваць

2.

n.

адбіва́ньне, ухіле́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

адсе́дзецца

1. (перасядзець у небяспецы) in Sícherheit ábwarten;

2. (ухіляцца ад абавязкаў і г. д.) sich entzíehen* (D); sich drücken (vor, von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адсядзе́цца

1. (пераседзець у бяспецы) in Sícherheit ábwarten;

2. (ухіляцца ад абавязкаў і г. д.) sich entzíehen* (D), sich drücken (vor, von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

knéifen*

1.

vt (in А) шчыпа́ць, ушчыпну́ць (за што-н.)

2.

vi разм. сачкава́ць, ухіля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusweichen

* vi (s)

1) уступа́ць даро́гу; саступа́ць

2) ухіля́цца

3) пазбяга́ць

4) вайск. адступа́ць, адыхо́дзіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

avoid

[əˈvɔɪd]

v.t.

1) уніка́ць, пазьбяга́ць, ухіля́цца, высьцерага́цца, абміна́ць

to avoid crowds — пазьбяга́ць нато́ўпу

2) Law касава́ць, анулява́ць, рабі́ць нява́жным

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hedge

[hedʒ]

1.

n.

1) жывапло́т -у m.

2) бар’е́р, заста́ва або́ мяжа́

3) сро́дак ахо́вы або́ абаро́ны (ад чаго́-н.), забясьпе́чаньне n.

2.

v.t.

1) абса́джваць жывапло́там

2) абво́дзіць або́ адмяжо́ўваць што жывапло́там

3) ухіля́цца ад про́стага адка́зу

4) хава́цца, ухіля́цца ад пра́цы ці адка́знасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flinch

[flɪntʃ]

1.

v.i.

1) ску́рчвацца; уздры́гваць; мо́ршчыцца (ад бо́лю)

2) ухіля́цца, адмаўля́цца (ад ця́жкасьцяў, абавя́зку)

2.

v.t.

адступа́цца ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)