empórragen

vi (s)

1) (über A) вы́сіцца, узвыша́цца (над чым-н.)

2) перасяга́ць, перавыша́ць (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

überhö́hen

vt

1) узвыша́цца (над чым-н.), панава́ць (над мясцовасцю)

2) празме́рна павыша́ць [павялі́чваць]; узніма́ць, наганя́ць (цэны); надбудо́ўваць (плаціну)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hover

[ˈhʌvər]

v.i.

1) (over) луна́ць, лётаць над адны́м ме́сцам; вісе́ць, узвыша́цца

2) быць, знахо́дзіцца паблі́зу

3) вага́цца, хіста́цца

to hover between life and death — вага́цца памі́ж жыцьцём і сьме́рцяй, быць блі́зкім да сьме́рці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

панава́ць

1. (мець уладу) hérrschen vi (над кім-н. чым-н. über A);

2. (узвышацца над чым-н.) dominíeren vi, vt, überrágen vt; vórherrschen vi; vórwiegen* vi, die Óberhand háben (пераважаць);

3. разм. (жыць у раскошы) ein müßiges Lében führen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

behérrschen

1.

vt

1) улада́рыць, панава́ць

2) вало́даць (замежнай мовай)

3) узвыша́цца (над мясцовасцю)

2.

(sich) вало́даць сабо́й, стры́млівацца

sich ~ lássen* (von D) — падпарадко́ўвацца (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

überragen

I überragen

vi выдава́цца, вытырка́цца, выступа́ць

II überrágen

vt

1) узвыша́цца (над чым-н.), панава́ць (над мясцовасцю)

2) (an D) перавыша́ць (каго-н. у чым-н.)

an Áusdauer ~ — перасяга́ць [перавыша́ць] (каго-н.) у вы́трымцы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hében

*

1.

vt

1) падыма́ць; спарт. вы́ціснуць (штангу)

2) павыша́ць, павялі́чваць

die Stímme ~ — павыша́ць го́лас

3) здыма́ць, выма́ць

aus der Érde ~ — выко́пваць з зямлі́

aus den Ángeln ~ — здыма́ць з заве́саў

4) вылуча́ць, падкрэ́слі- ваць, узмацня́ць (фарбы і да т.п.)

◊ éinen ~ — разм. перакулі́ць [кульну́ць] ча́рачку

2.

(sich)

1) падыма́цца

2) узвыша́цца, уздыма́цца

3) вылуча́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

spring

[sprɪŋ]

1.

v.i. sprang or sprung, sprung, springing

1) уско́кваць, ху́тка ўстава́ць

The boy sprang to his feet — Хло́пец уско́чыў на но́гі

2) пераско́кваць

to spring over a fence — пераско́чыць праз плот

3) узвыша́цца

to spring into fame — узвы́сіцца да сла́вы

4) браць пача́так; расьці́

Plants sprang up from the seeds we planted — Расьлі́ны вы́расьлі з насе́ньня, яко́е мы пасе́ялі

5) пахо́дзіць ад каго́

6) біць; сы́пацца

Sparks sprang from the fire — Іскры сы́паліся ад агню́

7) паўстава́ць, зьяўля́цца

New towns are springing up — Паўстаю́ць но́выя гарадкі́

2.

n.

1) скок, падско́к -у m.

a spring over the fence — скок праз плот

2) спружы́на f.

Beds have wire springs — Ло́жкі ма́юць драцяны́я спружы́ны

3) пру́ткасьць, спружы́ністасьць, элясты́чнасьць f.

4) вясна́ f.

5) крыні́ца f.

6) пача́так -ку m.; прычы́на f.

7) раско́ліна, трэ́шчына, расшчэ́піна f.; вы́гін -у m.

3.

adj.

1) спружыно́вы, спружы́нны

2) веснавы́, вясно́вы, вясьня́ны

3) крыні́чны

spring water — крыні́чная вада́

•

- spring a leak

- spring a lock

- spring a surprise

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)