уця́ць​II разм. абл. (ударыць, хвастануць) schlágen* vt, péitschen vt;

2. (укусіць, уджаліць) stéchen* (пра насякомых);

3. гл. уесці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

o’

[ə]

prep.

1) = of

man-o’-war — вае́нны карабе́ль

six o’clock — шо́стая гадзі́на

2) = on

to knock o’the head — уда́рыць па галаве́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

knee

[ni:]

1.

n.

кале́на n.; кале́нка, кале́нца n., dim.

to bring to one’s knees — паста́віць на кале́ні (прыму́сіць падда́цца)

2.

v.t.

уда́рыць або́ дакрану́цца кале́нам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hínhauen

1.

vi уда́рыць

2.

vt разм. шпурну́ць

◊ das haut éinen hin! — я збянтэ́жаны!

das haut hin! — разм. гэ́та дарэ́чы!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

conk

[kɑ:ŋk]

1.

n.

1) Brit., Sl. нос -а m.

2) Sl. галава́ f.

3) уда́р у галаву́

2.

v.t.

уда́рыць, саўгану́ць (асабл. у галаву́)

•

- conk out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stáuchen

vt

1) штурхну́ць; сту́кнуць, уда́рыць, вы́цяць

2) тэх. кляпа́ць, плю́шчыць; абціска́ць; аса́джваць

3) разм. кра́сці

4) гру́ба адчыта́ць [прабра́ць], даць до́брага прачуха́нца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stóßen

*

1.

vt

1) штурха́ць, пхаць

j-n von sich (D) ~ — адпіхну́ць каго́-н. ад сябе́

2) уда́рыць, нане́сці ўдар

3) басці́

4) таўчы́

5) тэх. таўчы́

2.

vi

1) басці́ся, бада́цца

2) трэ́сці (пра машыну)

3) уда́рыць

in die Flánke ~ — уда́рыць з фла́нга

4) (s) (an A) сту́кнуцца (аб што-н.), наткну́цца (на што-н.)

ans Land ~ — прыча́ліць

vom Lánde ~ — адча́ліць ад бе́рага

5)

ins Horn ~ — трубі́ць у рог

3.

(sich)

1) штурха́цца

2) (an D) вы́цяцца, уда́рыцца (аб што-н.)

3) быць шакі́раваным (чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падда́ць

1. (ударыць знізу) éinen Schlag versétzen;

2. (напр. мяч у гульні і г. д.) schléudern vt, wérfen* vt; ánstoßen* vt (штурхнуць); ópfern (пры гульні ў шашкі);

◊

падда́ць па́ры разм. án feuern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

трэ́скаць, трэ́снуць

1. (стварыць трэск) kráchen vi, knácken vi; knístern vi, prásseln vi (пры гарэнні);

2. (лопнуць) zerschéllen vi (s), sich spálten, bérsten* vi (s);

3. груб. (ударыць) (ver)háuen* vt; (j-m eins) áuswischen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

knock

[nɑ:k]

1.

v.t.

1) сту́каць; уда́рыць; біць

2) валі́ць, зьбіва́ць

2.

v.i.

сту́кацца

to knock at a door — сту́каць у дзьве́ры

3.

n.

1) стук -у m.

2) Sl. во́страя кры́тыка

•

- knock about

- knock around

- knock out

- knock together

- knock down

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)