tail
[teɪl]
1.
n.
1) хвост хваста́ m.
2) зад -у m.
3) хво́сьцік -а m. (прычо́ска)
4) Sl. шпік, шпег -а, дэтэкты́ў -ва m.
2.
v.t.
1) быць у хвасьце́
2) Sl. хадзі́ць, сачы́ць за кім
3.
v.i.
заніка́ць, прапада́ць; ме́ншаць
4.
adj.
за́дні, у хвасьце́
•
- a tail wind
- tail light
- tails
- tail off
- turn tail
- at the tail of
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Schnitt
m -(e)-s, -e
1) разрэ́з, парэ́з
2) зару́біна, засе́чка (на дрэве)
3) абрэ́з (кнігі)
4) вы́крайка, край, фасо́н
ein Mántel nach dem néuesten ~ — паліто́ па апо́шняй мо́дзе
5) лу́ста
éinen gúten ~ máchen — пажыві́цца чым-н.
6) матэм. сячэ́нне
im ~ — у разрэ́зе (пра чарцёж)
7) стрджка, прычо́ска
8) фо́рма, абры́с, ко́нтур
der ~ des Gesíchts — абры́сы тва́ру
◊ bei etw. (D) éinen gróßen [gúten] ~ máchen — разм. пажыві́цца чым-н.; пагрэ́ць ру́кі на чым-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)