klópfen
1.
vt калаці́ць, біць
den Staub aus den Kléidern ~ — выбіва́ць во́пратку
Fleisch mürbe ~ — адбіва́ць мя́са
2.
vi сту́каць
es klopft — сту́каюць
j-m auf die Schúlter ~ — паля́паць [пало́паць] каго́-н. па плячы́
in die Hände ~ — пля́скаць у дало́ні
j-m auf die Fínger ~ — даць каму́-н па рука́х
an die Tür [an der Tür] ~ — сту́кацца ў дзве́ры; бі́цца, пульсава́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
smack
I [smæk]
1.
n.
1) пры́смак -у m.
2) сьлед -у m., адце́ньне n.
This apartment has a smack of tobacco about it — У пако́і аддае́ тытунём
2.
v.i.
мець пры́смак чаго́, аддава́ць чым
II [smæk]
1.
v.t.
1) цмо́каць (гу́чна цалава́ць)
2) ля́паць, пля́скаць, шлёпаць (асабл. дзіця́)
3) ля́скаць (пу́гаю)
2.
n.
цмок -у m. (гу́чны пацалу́нак)
3.
adv., informal
1) з трэ́скам
2) про́ста
smack in the middle — у са́мы цэ́нтар
III
n.
ма́лы ве́тразьнік; рыба́цкі чо́вен
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)